„И ова Евангелие за Царството ќе биде проповедано по целиот свет, за сведоштво на сите народи, и тогаш ќе дојде свршетокот.“ (Матеј 24,14)
Христос дал знаци за своето доаѓање. Тој изјавува дека ние можеме да знаеме кога е близу, непосредно пред врата. Тој зборува за оние што ги гледаат овие знаци: „Ова поколение нема да мине додека не се исполни сето тоа“. Овие знаци се покажале. Сега сигурно знаеме дека Господовото доаѓање е близу. „Небото и земјата ќе поминат“, кажува Тој, „но зборовите мои нема да поминат“…
Точното време на второто доаѓање на Синот човечки е Божја тајна… Во пророштвото за уништувањето на Ерусалим Христос рекол: „Беззаконието ќе земе замав и љубовта кај мнозина ќе се излади. Но кој ќе издржи до крај, ќе биде спасен. И ова евангелие за царството ќе се проповеда по сиот свет за сведоштво на сите народи, и тогаш ќе дојде крајот“. Ова пророштво повторно ќе се исполни. Силното беззаконие на тоа време потполно одговара на беззаконието во ова поколение. Така е тоа и со пророштвото за проповедање на евангелието. Пред паѓањето на Ерусалим, Павле, инспириран со Светиот Дух, објавува дека евангелието „му е објавено на секое создание под небото“ (Колосјаните 1,23). Така и сега, пред доаѓањето на Синот човечки, вечното евангелие треба да му се проповеда „на секој народ, племе, јазик и род“ (Откровение 14,6.14). Бог „одредил ден во кој праведно ќе му суди на сиот свет“ (Дела 17,31). Христос ни кажува кога ќе дојде тој ден. Тој не кажува оти цел свет ќе се преобрати, туку дека „ова евангелие за царството ќе се проповеда по сиот свет за сведоштво на сите народи, и тогаш ќе дојде крајот“. До нас стои со објавувањето на евангелието на светот да го забрзаме Господовото доаѓање. Ние не треба само да чекаме, туку и да го забрзаме доаѓањето на Божјиот ден (2. Петрово 3,12). Кога Христовата црква би ја извршила својата задача што ѝ била одредена како што заповедал Господ, цел свет до сега би бил опоменат и Господ Исус би дошол на нашата земја во сила и слава…
Тие што внимаваат на Господовото доаѓање, не чекаат напразно… Тие будното стражарење го соединуваат со сериозна работа. Затоа што знаат дека Господ е пред врата, нивната ревност станува делотворна во соработка со божествените сили во настојувањето да се спасат душите. (Копнежот на вековите, стр. 632-634. оригинал)
