„И видов ново небо и нова земја, зашто првото небо и првата земја поминаа и море немаше веќе.“ (Откровение 21,1)
Едемската градина останала на земјата уште долго по изгнанството на човекот од нејзините пријатни патеки. Паднатиот човечки род уште долго можел да го посматра родниот крај на својата безгрешност, чијшто влез сега го чувале ангели. Бог ја откривал својата слава пред вратата на рајот што ја чувале херувими. Тука Адам и неговите синови доаѓале да се молат на Бога. Тука тие ги обновувале своите завети дека ќе го почитуваат оној закон поради чијшто престап биле истерани од Едем. Кога светот бил преплавен со плима на беззаконие, и кога расипаноста на луѓето го запечатила нивното уништување со потоп, тогаш Едем го отстранила од земјата истата онаа рака која и го засадила. Но во конечното обновување, кога ќе бидат создадени „ново небо и нова земја“ (Откровение 21,1), и тој повторно ќе биде воспоставен и уште почудесно украсен отколку што бил на почетокот.
Тогаш оние што ги држеле Божјите заповеди ќе уживаат под дрвото на животот и ќе имаат бесмртна сила; и низ бесконечните времиња на вечноста жителите на безгрешните светови, во таа градина на уживање и задоволство, ќе гледаат пример на совршеното дело на Божјото творештво, негибнато со проклетство на гревот пример за она што можела да биде целата земја кога човекот би го прифатил величествениот план на својот Творец…
Болка не може да постои во небесната атмосфера. Во домовите на откупените нема да има солзи, жалост ниту погребна поворка. „И ниеден жител нема да рече: ‘Болен сум!’ На народот што живее таму, ќе му се прости беззаконието“ (Исаија 33,24). Блаженство и среќа ќе потечат како поројна силна река која во текот на бескрајните векови ќе станува сè подлабока и сè поширока.
Настапило времето кое со копнеж го очекувале светите луѓе откако пламениот меч на првата брачна двојка ѝ го препречил патот во Едем – времето „за откуп на оние кои станаа Божја сопственост“ (Ефесјаните 1,14). Земјата, која првобитно му била дадена на човекот како негово царство, но која со неговото предавство преминала во рацете на сатаната и толку долго останала под власт на овој силен непријател, вратена му е на човекот благодарение на планот за откуп. Сѐ што е загубено со гревот, сега е вратено… Божјата првобитна намера при создавањето сега е остварена, сега таа станала вечна татковина на откупените. (Божјата восхитувачка благодат, стр. 360.361)
