„Сега, Мојата душа е вознемирена, и што да кажам? Татко, избави Ме од овој час! – Но, заради тоа и дојдов до овој час! Татко, прослави го Твоето име! Тогаш дојде глас од небото: ‘Го прославив и пак ќе го прославам.’“ (Јован 12,27.28)
Веста за Грците што го најавувала собирањето на незнабошците го потсетила Исуса на Неговата целокупна мисија. Пред очи му се појавило делото на откупувањето од времето кога на небото е направен нацрт, па сѐ до смртта што сега била толку близу. Божјиот Син како да го обвил таинствен облак. Неговата темнина ја почувствувале оние што му биле близу. Седел длабоко замислен…
Потоа настапило божествено прифаќање на волјата на Отецот. „Па заради тоа“, рекол Тој, „и дојдов до овој час. Оче, прослави го името свое“. Само со Христовата смрт ќе може да се уништи царството на сатаната. Само на тој начин човекот може да биде откупен, а Бог прославен. Исус ги прифатил смртните маки, Тој ја прифатил жртвата. Небесното Величество се согласило да страда како носител на гревовите. „Оче, прослави го името свое“, рекол. Кога Христос ги изговорил овие зборови, од облакот што се наоѓал над Неговата глава се чул одговор: „Го прославив и пак ќе го прославам“. Целиот Христов живот, од јаслите до мигот кога се изговорени овие зборови, го прославувал Бога, а и во искушението што ќе настапи, Неговите божествено-човечки страдања навистина ќе го прослават името на Неговиот Отец.
Кога се слушнал гласот, низ облакот се пробила светлина и го опкружила Христа, и Него како да го опфатиле раце на бесконечна сила, слична на пламенен ѕид. Луѓето ја набљудувале оваа сцена со страв и со чудење. Никој не се осмелувал да проговори. Со неми усни и со задржан здив сите стоеле со очи насочени кон Исуса. Откако Отецот го дал ова сведоштво, облакот се подигнал и се растурил под небото. Тогаш видливата врска меѓу Отецот и Синот се прекинала.
„А народот кој стоеше и го чу, рече: ‘Згрми!’ – а други рекоа: ‘Ангел му проговори!’“ Меѓутоа, Грците што се распрашувале го виделе облакот, го чуле гласот, го сфатиле неговото значење и навистина го препознале Христа; Тој им се открил како Пратеник од Бога.
Божји глас се слушнал при Исусовото крштавање на почетокот на Неговата служба и повторно при Неговото преобразување на Гората. Сега се чул по третпат на крајот на Неговата служба во присуство на голем број луѓе и во посебни околности. (Копнежот на вековите, стр. 624.625. оригинал)
