„Мои ќе бидат, моја печалба – говори Господ над Воинствата. Во Денот што го подготвувам ќе им бидам милостив како што таткото му е милостив на синот, кој му служи.“ (Малахија 3,17)
Божјето око, кое гледа низ вековите, било насочено кон часот на одлуката што мора да го преживее Божјиот народ кога сите земни сили ќе се устремат против нив. Слично на протерани заробеници, тие ќе се плашат од смрт од глад и од насилство. Но Бог, кој го раскинал Црвеното Море пред Израелците, и сега ќе ја покаже својата голема сила и ќе го укине нивното ропство. „Тие ќе бидат мои, вели севишниот Господ, моја сопственост. Во денот што го подготвувам ќе им бидам милостив како таткото што му е милостив на синот кој му служи“ (Малахија 3,17). Кога крвта на Христовите верни сведоци би била пролеана во тоа време, таа не би можела, како крвта на мачениците некогаш, да биде семе што е посеано да донесе плод за жетва на Божја слава. Нивната верност не би била сведоштво што би ги уверило другите во вистината, зашто брановите на милоста се одбиле од окоравените срца за никогаш веќе да не се вратат. Кога праведните сега би паднале како плен на своите непријатели, тоа би значело победа за кнезот на темнината…
На оние што го почитуваат Божјиот закон ќе им биде одземена заштитата на човечките закони. Едновремено во разни земји ќе се организира движење за нивно уништување. Кога ќе наближи времето утврдено во наредбата, луѓето ќе направат заговор да ја истребат омразената секта. Ќе решат преку ноќ да извршат решителен напад кој за секогаш ќе го замолкне гласот на поделби и прекор.
Божјиот народ – некои во затворски ќелии, а други скриени во осамени засолништа по шуми и гори – сѐ уште пека за Божја заштита, додека насекаде групи вооружени луѓе, поттикнувани од чети демони, се приготвуваат за смртоносното дело. И токму сега, во мигот на крајна опасност, ќе се вмеша Бог Израелов да ги избави своите избрани…
Со извици на победа, со подбиви и клетви, четите на злосторниците се упатуваат да се нафрлат врз својот плен; но, на земјата паѓа густ мрак, погуст од најтемната ноќ. Тогаш над целото небо се појавува виножито, одблеснувајќи ја славата од Божјиот престол и опкружувајќи секоја група на оние што се молат. Наеднаш разбеснетите толпи се запираат. Нивните подбивни извици замолкнуваат. Тие ги забораваат своите жртви. Со страшно претчувство го гледаат симболот на Божјиот завет и сакаат што побргу да побегнат од неговиот силен сјај. (Големата борба, стр. 634-636. оригинал)
