„Како што Таткото Ме возљуби Мене, така и Јас ве возљубив вас. Останете во Мојата љубов! Ќе останете во Мојата љубов, ако ги запазите Моите заповеди, како што и Јас ги запазив заповедите на Мојот Татко и останувам во Неговата љубов.“ (Јован 15,9.10)
Христос дошол на светот за да го открие Бога како Бог на љубовта, – полн со милост, нежност и сомилост. Откупителот на светот го растерал густиот мрак со кој сатаната го обвил Божјиот престол и Отецот повторно бил откриен на луѓето како светлина и извор на животот.
Кога Филип му се обратил на Исуса со барање: „Покажи ни Го Таткото, и доста ни е“, Спасителот му одговорил: „Толку време сум со вас, и зар не си Ме познал Филипе? Кој Ме видел Мене, Го видел Таткото, па како ти велиш: ‘Покажи ни Го Таткото?’“ (Јован 14,8,9). Христос изјавува дека е пратен во светот како претставник на Отецот. Во благородноста на својот карактер, во својата милост и нежно сочувство, во својата љубов и добрина, Тој стои пред нас како отелотворување на божественото совршенство, слика на невидливиот Бог.
Апостолот кажува: „Зашто Бог го измири светот со Себе преку Христос“ (2. Коринтјаните 5,19). Само ако длабоко размислуваме за големиот план на спасението можеме да стекнеме правилен поим за карактерот на Бога. И делото на создавањето било манифестирање на Неговата љубов. Меѓутоа, само Божјиот дар заради спасението на паднатиот и изгубен човечки род ја открива бескрајната длабочина на божествената добрина и сомилост… О колкава е таа љубов, каква беспримерна љубов – иако сме биле грешници и странци можеме да се вратиме кај Бога и да станеме членови на Неговото семејство! Смееме да Му се обраќаме со драгото име „татко наш“, кое е знак на нашата љубов кон Него и гаранција на Неговата нежност и сродство со нас. И Божјиот Син, посматрајќи ги наследниците на милоста, „Исус не се срамува да ги нарече браќа“ (Евреите 2,11). (Сведоштва за црката, вол. 5, стр. 738-740)
