„Ќе направам од тебе за овој народ ѕид од бронза, непреземлив. Ќе се борат против тебе, но нема да те надвладеат зашто Јас Сум со тебе, за да те спасам и за да те избавам – зборува Господ.“ (Еремија 15,20)
Видов еден ангел како во своите раце држи вага, мерејќи ја тежината на мислите и интересите на Божјиот народ, посебно на младите. На едниот тас на вагата беа ставени мислите и интересите насочени кон оваа земја. На тој тас беше ставено читање на секакви книги, мисли за облекувањето, фалбаџиско истакнување, раскош, суета, гордост, и слично на тоа. О, колку сериозен миг беше тоа! Божјите ангели ги одмеруваат мислите и интересите на оние што за себе кажуваат дека се Божји деца, кои тврдат дека се мртви за светот и дека живеат само за Бога. Тасот на кој беа ставени овоземните мисли, суетата и гордоста нагло се спушти. Тасот на кој беа ставени мислите насочени кон небото нагло се подигна горе со иста брзина со која другиот се спушти; и, леле, колку беше лесен! Можам ова да го пренесам онака како што можев да го видам, но сериозноста и незаборавниот впечаток што таа глетка го остави на мојата душа – додека го посматрав ангелот со вагата како ги мери мислите и интересите на Божјиот народ – никогаш не ќе можам да го опишам. Ангелот рече: „Можат ли ваквите да влезат во небото? Не, не, никогаш! Кажи им дека надежта што сега ја имаат е потполно напразна, и ако со неодложно покајание не го задобијат спасението, тие ќе мора да пропаднат.“
Само со форма на побожноста никој не може да биде спасен. Сите мораат да имаат длабоко и живо верско искуство. Само тоа може да ги спаси во времето на неволја. Тогаш ќе се покаже каков вид материјали биле применети во изградбата на нивното животно дело; ако тие биле злато, сребро и скапоцени камења, тие ќе бидат заштитени како под покривот на Господовиот шатор. Но ако нивното дело се покаже како дрво, сено или слама, ништо не ќе може да ги заштити од силата на гневот на Јехова. (Сведоштва за црквата, вол. 1, стр. 124.125)
