„Тој ги менува добата и времињата, ги руши и ги поставува царевите, им дава мудрост на мудрите, а знаење на проницливите.“ (Даниел 2,21)
Библијата е најстарата и најпотполна историја што им е достапна на луѓето. Таа е чиста затоа што потекнува од изворите на вечната вистина, а божествената рака низ вековите ја чувала нејзината неизвалканост. Таа го расветлува далечното минато, во кое луѓето со истражување залудно се обидувале да навлезат. Единствено во Божјата Реч ја гледаме силата која ги поставила темелите на Земјата и ги распострела небесата. Единствено тука наоѓаме веродостоен извештај за потеклото на народите. Единствено тука историјата на нашиот род е дадена неосквернета со човечка суета или предрасуди.
Во аналите на човековата историја, подемот на народите, подемот и падот на царствата, навидум зависат од волјата и херојството на луѓето. Се чини дека развојот на настаните во голема мера е одреден од нивната сила, амбиција или своеволие. Но, во Божјата Реч завесата е тргната настрана и ние, зад, над, и во сите игри и против-игри на човечките интереси, сила и страсти, ги гледаме орудијата на Семилостивиот кои тивко и трпеливо ги остваруваат намерите на Неговата волја.
Библијата ја открива вистинската филозофија на историјата. Во овие зборови со ненадмината убавина и нежност што апостол Павле ги изговорил пред мудреците на Атина, е изразена божествената намера при создавањето и распоредувањето на расите и народите: „Тој, исто, направи целиот човечки род да потекнува од еден човек и да се насели по лицето на целата земја; откако им определи одредени времиња и граници на нивните живеалишта, за да Го бараат Бога; не би ли Го напипале и нашле некако.“ (Дела 17,26.27). Бог објавил дека секој што сака може да дојде „во врските заветни“ (Езекиел 20,37). При создавањето, Негова намера била Земјата да биде населена со суштества чие постоење ќе биде на благослов и за нив самите и за нивните ближни и на чест на нивниот Создател. Сите кои го сакаат тоа, можат да постапуваат во согласност со оваа намера. За нив е речено: „Народ што го создадов за Себе, за да ја разгласува славата Моја“ (Исаија 43,21).
Во својот закон Бог ги открил принципите кои се темел на секој вистински успех како на народите така и на поединците. „Тоа ќе биде ваша мудрост и ваш разум“ – им рекол Мојсеј на Израелците во врска со Божјиот Закон. „Тоа не е за вас празно слово, зашто тоа е ваш живот“ (Второзаконие 4,6; 32,47). Благословите кои на овој начин им се гарантирани на Израелците, под истите услови и во иста мера му се загарантирани на секој народ и секој поединец под целото небо. (Воспитување, стр. 173.174. оригинал)
