„Господ, Бог, е сонце и штит: Тој дава благодат и слава. Не им ускратува Господ добра на оние што одат во невиност.“ (Псалм 84,11)
Божјите ветувања се полни и изобилни, и никому не му е потребно да се потпира на човечка сила. Бог е близу до сите што Го повикуваат, подготвен да помогне и да даде поткрепа. Голема навреда Му се нанесува кога, откако нè повикал да имаме доверба во Него, се одвраќаме од Него – единствениот кој никогаш нема да нè разбере погрешно, единствениот кој може да ни даде непогрешлив совет – и се обраќаме кон луѓе кои, во својата човечка слабост, лесно можат да нè одведат на погрешен пат. (Testimonies to Ministers, p. 381.382)
Бог ги љуби безгрешните ангели, кои Му служат и се послушни на сите Негови заповеди; но Тој не им дава благодат, бидејќи никогаш не им била потребна – тие никогаш не згрешиле. Благодатта е особина што им се покажува на недостојните луѓе. Ние не ја баравме; таа беше испратена во потрага по нас. Бог со радост излева благодат врз сите што гладуваат и жеднеат за неа, не затоа што сме достојни, туку затоа што сме недостојни. Нашата потреба е квалификацијата што ни дава уверение дека ќе го примиме овој дар. (Testimonies to Ministers, p. 519)
Златото и среброто му припаѓаат на Господа и кога би сакал, би можел да направи тоа да паѓа како дожд од небото; но наместо тоа, Тој го направил човекот свој повереник, доверувајќи му парични средства не за да ги натрупува, туку да ги употреби на добро на другите. На тој начин Тој го направил човекот свој посредник кој благословите примени од Него треба да ги дели и со останатите на земјата. Воспоставувајќи систем на добродетелство, Тој сака човекот, слично на својот Творец, да биде милостив и несебичен и на крајот да биде соучесник со Него во вечната и славна награда. (Сведоштва за црквата, вол. 4, стр. 473. оригинал)
