„Огнена река течеше, извираше пред Него. Илјада илјади му служеа, десет илјади по десет илјади стоеја пред Него, судот седна, книжните свитоци се одвиткаа.“ (Даниел 7,10)
Во симболичката служба на Денот на помирување право на учество имале само оние што ги признале пред Бога своите гревови и се покајале и чиишто гревови, заедно со крвта на жртвата за грев, биле пренесени во Светилиштето. Така и во големиот ден на конечното помирување и на истражниот суд ќе се разгледаат само случаите на оние што тврделе дека му припаѓаат на Божјиот народ. Судот над грешниците е посебно и одвоено дело што ќе се изврши подоцна. „Зашто време е судот да почне од Божјиот дом, а ако почнува прво од вас, каков ли ќе им биде крајот на оние кои не му се покоруваат на Божјето евангелие“ (1. Петрово 4,17).
Небесните книги, во кои се забележани имињата и делата на луѓето, ќе бидат меродавни за донесување на одлуки на судот. Пророк Даниел вели: „Судот седна и книгите се отворија“ (Даниел 7,10). Опишувајќи го истиот настан, писателот на Откровението додава: „И друг свиток се отвори – книгата на животот, и на мртвите им беше судено спрема она што е запишано во книгите, според нивните дела“ (Откровение 20,12).
Книгата на животот ги содржи имињата на сите што кога и да е му служеле на Бога. Исус им рекол на учениците: „Радувајте се што вашите имиња се запишани на небесата“ (Лука 10,20). Павле зборува за своите верни помагачи, „чиишто имиња се во книгата на животот“ (Филипјаните 4,3). Гледајќи го „жалното време какво што никогаш не постоело“, Даниел кажува дека Божјиот народ ќе биде избавен, „секој што ќе се најде запишан во книгата“ (Даниел 12,1). А Откровението зборува дека во Божјиот град ќе можат да влезат само оние чиишто имиња се „запишани во книгата на животот на Јагнето“ (Откровение 21,27).
„Книга за спомен“ е напишана пред Господа и во неа се забележани добрите дела на оние „кои се бојат од Господа и го слават неговото име“ (Малахија 3,16). Нивните зборови, проникнати со вера, нивните дела што зрачат љубов – сето тоа е запишано на небото. Немија мисли на оваа книга кога кажува: „Спомни ме, Боже мој, за тоа, и не ги бриши моите добри дела што ги направив за домот на мојот Бог и за службата во него“ (Немија 13,14). Во оваа книга за спомен овековечено е секое праведно дело. Тука точно е запишано секое победено искушение, секое надвладеано зло и секој збор на нежно сочувство. Тука се наоѓа запишано секое пожртвувано дело, секоја болка или страдање претрпени заради Христа. (Големата борба, стр. 480.481 оригинал)
