„Јован крштаваше во вода, а вие ќе бидете крстени во Светиот Дух, не по многу дни!“ (Дела 1,5)
Христовата жртва за човекот била доволна, потполна. Условите за откуп биле исполнети. Извршено е делото заради кое Тој дошол на светот. Тој го задобил царството. Го презел она што сатаната насилно и бесправно го присвоил и станал законски наследник на сѐ…
Непосредно пред разделбата со своите ученици, Христос уште еднаш им ја објаснил природата на своето царство. Ги потсетил на она што им го зборувал порано за тоа. Им кажал дека Негова намера никогаш не била на овој свет да основе некакво поминливо царство. Нему не му било одредено како некој земен монах да владее на Давидовиот престол. Кога учениците го прашале: „Господе, ќе го воспоставиш ли сега царството на Израел?“, Тој им одговорил: „Не е ваше да го знаете времето и околностите што Отецот ги одредил со својата власт“ (Дела 1,6.7). Ним не им било потребно да видат понатаму во иднината отколку што Тој им открил. Нивна задача била да ја објавуваат пораката на евангелието.
Христовото видливо присуство меѓу учениците само што не се повлекло, но ним им е ветена нова сила. Требало да добијат сила на Светиот Дух во сета нејзина полнота и со тоа да бидат запечатени за своето дело. „И ете“, им рекол Спасителот, „јас ви го праќам ветувањето на мојот Отец, а вие останете во градот додека не се облечете во сила озгора“ (Лука 24,49). „Зашто навистина Јован крштаваше со вода, а вие, не по многу дни, ќе бидете крстени со Светиот Дух!“ „Туку ќе примите сила, кога Светиот Дух ќе слезе на вас и ќе ми бидете сведоци како во Ерусалим, така и во цела Јудеја и Самарија, па сѐ до крајот на земјата“ (Дела 1,5.8).
Спасителот знаел дека никаков доказ, колку и да е логичен, нема да ги смекне тврдите срца ниту да ја пробие кората на себичноста и световноста. Знаел дека неговите ученици мора да добијат небесно завештание и дека евангелието ќе има влијание само тогаш ако го проповедаат со сето срце и со усни загреани со живо познавање на Оној кој е „пат, вистина и живот“. Делото што им било ставено во задача на учениците барало големи способности, зашто против нив се подигала длабока и силна плима на злото. Со силите на темнината командувал будниот и решителен водач и Христовите следбеници морале да се борат за правда само со силата што им ја дал Бог со посредство на Светиот Дух. (Делата на апостолите, стр. 29-31. оригинал)
