„Кога си спомнувам за нелицемерната вера која е во тебе, која прво се наоѓаше во твојата баба Лоида и во мајка ти Евника, а уверен сум и во тебе.“ (2. Тимотеј 1,5)
Верното извршување на домашните обврски врши непосредно влијание на луѓето. Нашето духовно напредување и доблестите на христијанскиот карактер во домот се пренесуваат и на нашата мисионска работа надвор од домот. Ставајќи го на себе сето оружје на правдата, можеме да се бориме како верни Христови војници. Во татковиот дом треба да понудиме доказ дека сме спремни во голема мера да го изршиме делото во црквата. Со искрено и понизно срце, припадниците на семејството треба да настојуваат да заклучат дали Христос пребива во нивното срце. Дури тогаш можат да продолжат напред целосно вооружени и опремени за Христовата служба…
Самоодрекувањето покажано во домот нѐ оспособува да работиме за другите. Негувањето на способностите да го направиме она што е потребно да се направи за домот да биде онаков каков што би требало да биде – симбол на домот на небото – нѐ подготвува да работиме во поголемото лозје. На црквата и е потребна сета облагородена духовна сила што може да се најде, посебно за да можат да бидат сочувани помладите членови на Господовото семејство. Вистината којашто живее во домот треба да се чувствува во несебичната работа надвор од домот. Оние кои покажуваат христијански карактер во домот ќе бидат блескаво и сјајно видело на секое друго место. Воспитувањето стекнато преку покажување на нежна меѓусебна грижа не оспособува како да се приближиме до срцата кои треба да стекнат знаење за начелата на вистинската вера…
Домашните должности, доколку се извршени во вистински дух, треба да ги извршуваме со сознанието дека ќе нѐ збогатат со искуства кои ќе нѐ оспособат истрајно и темелно да го извршуваме духовното дело. Што сѐ би можел еден вистински христијанин да направи во мисионската работа верно извршувајќи ги секојдневните должности, радосно носејќи го крстот не занемарувајќи го оној вид на работа која не е така угодна за природните чувства. Мисионерите на Учителот најдобро се подготвуваат за работа во другите краеви токму во својот христијанскиот дом, во кој се почитува Бог, во кој се сака Бог, во кој се слави Бог, во кој верноста станува втората човекова природа, во кој не се дозволени немарноста и невниманието кон домашните должности и во кој тивката заедница со Бога се смета за важна за верното извршување на секојдневните должности. (Manuscript 140 1897)
