„Јас Сум Добриот Пастир. Добриот пастир го дава својот живот за овците.“ (Јован 10,11)
Секоја душа Исус совршено ја познава, како таа да е единствена за која Спасителот умрел. Неговото срце го трогнува болката на секоја душа. До Неговото уво допира секое преколнување за помош. Тој дошол да ги привлече сите луѓе кон себе. Тој им заповеда: „Следете ме“, а Неговиот Дух дејствува врз нивните срца да ги привлече кон Него. Мнозина ја одбиваат можноста да бидат привлечени. Исус знае кои се тие. Тој исто така ги знае оние кои со задоволство го слушаат Неговиот повик и се готови да дојдат под Негова пастирска грижа. Тој вели: „Овците мои го слушаат мојот глас. Јас ги познавам, и тие одат по мене“. Тој се грижи за секоја од нив како да не постои ниту една друга на целата земја…
Стравот од казна или љубовта кон вечна награда не е она што ги наведува Христовите ученици да Го следат. Тие ја набљудуваат неспоредливата љубов на Спасителот, откриена низ Неговиот престој на земјата, од јаслите во Витлеем до крстот на Голгота, а Неговата појава ја привлекува, ја смекнува и ја покорува душата. Во срцето на оние што го набљудуваат се буди љубов. Тие го слушаат Неговиот глас и го следат.
Како пастирот што оди пред своите овци, соочувајќи се прв со опасностите на патот, така прави и Христос со својот народ. „Кога ќе ги изведе овците, Тој оди пред нив“. Патот кон небото е посветен со Христовите стапалки. Патеката може да биде стрма и нерамна, но Исус веќе поминал по неа; неговите стапалки ги изгазиле острите трње за да го сторат нашиот пат полесен. Секој товар што сме повикани да го понесеме ние, и самиот Тој го носел.
Иако сега се вознел на небото во Божје присуство, делејќи го престолот на вселената, Исус ништо не загубил од својата сочувствителна природа. Денеска истото нежно, сочувствително срце, е отворено за сите страдања на човештвото. Раката што била прободена, денеска е подадена за многу поизобилно да го благослови Неговиот народ кој е на светот. „Никогаш нема да загинат и никој нема да ги отме од мојата рака“. Душата што му се предала на Христа во Неговите очи е подрагоцена од цел свет. Спасителот би поминал низ смртни маки на Голгота кога би бил во прашање само еден човек да се спаси за Неговото царство. Тој никогаш нема да го напушти човекот за кого што умрел. Ако Неговите следбеници не решат да го напуштат, Тој цврсто ги држи. (Копнежот на вековите, стр. 480-483. оригинал)
