„Така одејќи, направете ги сите народи Мои ученици, крштавајќи ги во името на Таткото и Синот и Светиот Дух! Учејќи ги да пазат сè што Сум ви заповедал!“ (Матеј 28,19)
Како сведоци на Христовиот живот, на Неговата смрт и на Неговото воскресение, на доверените тајни на спасението и на Исусовата сила да ги проштава гревовите – биле должни сето тоа да му го објават на светот. Нивна задача била да го објавуваат евангелието на мирот и спасението по пат на покајание и со помош на Христовата сила.
Пред да се вознесе на небото, Христос им одредил задача и им дал налог на своите ученици. Тој им кажал дека тие мора да го извршат Неговото завештание со кое Тој на светот му ги оставил ризниците на вечното богатство. „Вие бевте сведоци на мојот самопрегорен живот за добро на светот“, им рекол. „Ги видовте Моите заложби за Израел. И, иако Мојот народ не сакаше да дојде кај Мене за да добие живот, иако свештениците и поглаварите сторија со Мене што сакаа, иако ме отфрлија, сепак, уште еднаш ќе им дадам можност да го примат Божјиот Син. Видовте дека радо ги примам сите што доаѓаат кај Мене и што ги признаваат своите гревови. Јас никогаш нема да го отфрлам оној што ќе дојде кај Мене. Вие сте Мои ученици и вам ви ја доверувам таа порака на милоста. Тоа морате да им го пренесете и на Евреите и на незнабошците. Одете прво кај Израел, а потоа кај племињата и народите на сите јазици. Сите што ќе поверуваат мора да се соберат во една заедница.“
Овој евангелски налог претставува голема мисионерска повелба на Христовото царство. Должност на учениците била сесрдно да се заложат за луѓето и на сите да му го упатуваат повикот на милоста. Не чекајте, им било кажано, луѓето да доаѓаат кај вас, туку вие одете кај нив со божествената порака.
Учениците биле повикани на својата задача да појдат во Христово име. Секој нивни збор и постапка морале вниманието на луѓето да го насочуваат кон Христовото име како животворна сила со која грешниците единствено можат да бидат спасени. Нивната вера морала да се насочи кон Него како извор на милоста и силата. Во Негово име требало да му ги упатуваат своите молитви на Отецот за да бидат примени. Тие имале налог да крштаваат во име на Отецот, Синот и Светиот Дух. Христовото име било нивна лозинка, знак на распознавање и врска на единството со Бога, како и извор на успех во нивната работа. Во Христовото царство не смеело да се признае ништо што не го носи Неговото име и Негов натпис. (Делата на апостолите, стр. 27.28. оригинал)