„И зборуваше со силен глас: ‘Бојте се од Бога и подајте Му слава, зашто дојде часот на Неговиот суд, и поклонете Му се на Оној, Кој го создал небото и земјата, морето и водните извори.’“ (Откровение 14,7)
Должноста да го славиме Бога произлегува од фактот што Тој е Творец и што сите други созданија му го должат животот. Секаде каде што се истакнува во Библијата дека Тој има поголемо право на почит и славење од боговите на многубошците, се наведуваат и доказите на Неговата творечка моќ…
Во Откровение 14. глава луѓето се повикуваат да го слават Творецот, а пророштвото ни обрнува внимание на група верни кои, како резултат на објавувањето на тројната вест, ги држат Божјите заповеди. Една од овие заповеди непосредно упатува на Бога како Творец. Четвртата заповед кажува: „А седми ден е сабота, одмор посветен на твојот Господ Бог… Зашто Господ за шест дена ги создаде небото, земјата, морето и сѐ што е во нив, а во седмиот ден си почина. Затоа Господ го благослови и го посвети саботниот ден“ (Излез 20,10.11). Во врска со саботата Господ понатаму кажува дека таа е „знак… за да се знае дека јас сум Господ, Бог ваш“ (Езекиел 20,20)…
Важноста на саботата како спомен на создавањето се состои во тоа што таа постојано нѐ потсетува на вистинската причина зошто на Бога му припаѓа обожавање – затоа што Тој е Творец, а ние Негови созданија. „Според тоа, саботата е темел на целокупното богослужение, зашто таа на најизразит начин ја изнесува оваа голема вистина, што не може да се каже ниту за една друга уредба. Вистинската причина зошто го обожаваме Бога не само во седмиот ден туку воопшто, се наоѓа во разликувањето меѓу Творецот и Неговите созданија. Овој голем факт никогаш не може да застари и никогаш не смее да се заборави“ (J. N. Andrews, History of the Sabbath, chapter 27). Бог ја воспоставил саботата во Едем за секогаш да нѐ потсетува на таа голема вистина. Сѐ додека фактот оти Тој е наш Творец постои како причина да го славиме, и саботата ќе биде Негов знак и спомен. Кога сите луѓе би ја празнувале саботата, нивните мисли и чувства би биле насочени кон Творецот како објект на стравопочит и обожавање и никогаш не би постоел ниту еден идолопоклоник, атеист или неверник. Држењето на саботата е знак на верност кон вистинскиот Бог кој „ги создаде небото, земјата, морето и водните извори“. Значи, гледаме дека веста што им заповеда на луѓето да го слават Бога и да ги држат Неговите заповеди, посебно ги повикува да ја држат четвртата заповед. (Големата борба, стр. 436-438. оригинал)
