„Тој ги открива длабочините и тајните, знае што е во темнините и светлината живее во Него.“ (Даниел 2,22)
Пророците на кои им биле откриени овие големи сцени копнееле да го разберат нивното значење. Тие „бараа и… испитуваа внимателно… на кое и на какво време посочуваше Христовиот Дух, кој беше во нив… ним им беше откриено дека не служеа за себе, туку за вас со ова што сега ви го објавија… во што ангелите сакаат да вникнат“ (1. Петрово 1,10-12).
За нас кои стоиме на прагот на нивното исполнување, колку длабоко значење имаат и колку жив интерес будат овие описи на она што ќе дојде – описи на настаните кои Божјите деца ги очекувале, на кои внимавале, по кои копнееле и за кои се молеле откако нашите прародители ја напуштиле Едемската градина!…
Од издигнувањето и пропаѓањето на народите, кое е толку јасно прикажано на страниците на Светото писмо, тие треба да научат колку е безвредна славата ако е само надворешна и световна. Вавилон, со сета своја моќ и сјај, какви што светот оттогаш нема видено – моќ и сјај кои на луѓето од тоа време им изгледале толку стабилни и трајни – исчезнал без трага! Пропаднал како „полски цвет“! Така пропаѓа сѐ што не е втемелено на Бога. Непоминливо може да биде само она што е во согласност со Неговите намери и што е одраз на Неговиот карактер. Неговите принципи се единственото трајно нешто во овој свет.
Овие големи вистини треба да ги научат и старите и младите. Ние мораме да го проучуваме остварувањето на Божјата намера како во историјата на народите така и во откровението на идните настани, за да можеме да ја процениме вистинската вредност на она што може и на она што не може да се види; да можеме да разбереме што е вистинската цел на животот; да можеме, гледајќи го она што е минливо во светлината на вечното, да го исползуваме минливото на најдобар и најблагороден начин. И така, учејќи ги тука принципите на Неговото царство и станувајќи Негови поданици и граѓани, ние можеме да се подготвиме да влеземе со Него во Неговиот имот, кога Тој ќе дојде.
Тој ден е пред вратата. Времето што останува е мошне кусо за поуките кои треба да се научат, за работата што треба да се изврши и за преобразувањето на карактерот што треба да се постигне. (Воспитување, стр. 183.184. оригинал)
