„А кој ќе се одрече од Мене пред луѓето, и Јас ќе се одречам од него пред Мојот Татко, Кој е во небесата.“ (Матеј 10,33)
Исус продолжил: Како што Mе признавате вие Mене пред луѓето, така јас ќе ве признаам вас пред светите ангели. Вие треба да бидете Mои сведоци на земјата, канали низ кои ќе може да тече Mојата милост за исцелување на светот. На тој начин ќе бидам ваш претставник на небото. Отецот не го гледа вашиот грешен карактер, туку ве гледа облечени во Mоето совршенство. Јас сум посредник преку кој небесните благослови ќе дојдат до вас. Секој што ќе Mе признае Mене, земајќи удел во Mојата жртва за загубените, ќе биде признат како учесник во славата и во радоста на откупените.
За да може човекот да го признае Христа, Христос мора да живее во него. Тој не може да го пренесе она што не го примил. Учениците можат течно да зборуваат за науката, можат дословно да ги повторуваат Христовите зборови, но ако не поседуваат кротост и љубов слична на Христовата, тие не го признаваат Него. Духот, спротивен на Христовиот дух, се откажува од Него, независно од тоа како го исповеда со зборови. Луѓето можат да се откажат од Христа зборувајќи зло, со своите бесмислени разговори, со невистинитите или нељубезните зборови. Тие се откажуваат од Него кога одбегнуваат да ги носат животните товари и кога се стремат кон грешно задоволство. Можат да се откажат од Него кога се прилагодуваат кон светот, кога се откажуваат од Него со своето неучтиво однесување, со љубовта кон сопствените ставови, кога негуваат самооправдување и сомневање, кога предизвикуваат неволји и кога се задржуваат во темнина. На сите тие начини – изјавуваат дека Христос не е во нив…
Спасителот ги предупредил своите ученици да не се надеваат оти непријателството на светот кон евангелието ќе се совлада и дека по извесно време неговото противење ќе престане. Тој рекол: „Не дојдов да донесам мир, туку меч“. Ова создавање на раздор не е последица на евангелието, туку резултат на противењето кон евангелието. Од сите прогонства најтешко е да се поднесе неслогата во семејството, отуѓувањето на најмилите земни пријатели. Меѓутоа, Исус изјавува: „Кој го сака таткото или мајката повеќе од мене, не е достоен за мене. Кој го сака синот или ќерката повеќе од мене, не е достоен за мене.“…
Задачата на Христовите слуги е висока почест и света доверба… Ниедно љубезно дело што им е сторено на луѓето во Негово име нема да остане непризнато и ненаградено. Со истото нежно признание Тој ги опфаќа најслабите и најниските во Божјето семејство. (Копнежот на вековите, стр. 357.358. оригинал)
