„Јас ги љубам оние кои ме љубат мене, и ме наоѓаат кои ме барат.“ (Пословици 8,17)
И покрај тоа што Бог не престојува во храмови подигнати од човечка рака, Тој сепак со своето присуство го осветува собранието на својот народ. Ветил дека ќе им го открие својот Дух на оние кои ќе се соберат да Го побараат, да ги признаат своите гревови и да се молат едни за други. Но, оние кои се собираат за да му служат, мора да ја отстранат секоја зла мисла. Нивното собирање нема да има никаква вредност ако не се молат со дух и вистина и во убавината на светоста. (Прорци и цареви, стр. 50. оригинал)
Мораме да се одвратиме од илјадници прашања што го привлекуваат нашето внимание. Некои теми одземаат време и ја будат нашата љубопитност, но всушност не водат никаде. Највисоките интереси ги бараат нашето најголемо внимание и енергија, кои толку често се посветуваат на безначајни нешта…
„Што мислиш за Христа?“ – тоа е најважното прашање. Дали го прифаќаш како личен Спасител? На сите што Го прифаќаат, Тој им дава моќ да станат Божји синови. Христос на Своите ученици им Го открил Бога на начин што Тој извршил посебно дело во нивните срца, какво што сака да изврши и во нашите. Постојат многумина, кои премногу се потпираат на теории и ја изгубиле од вид живата сила од примерот на Спасителот. Тие Го изгубиле Него од вид, како понизен, пожртвуван работник. Она што ним им е потребно е да се загледаат во Христа. Нам ни е секојдневно потребно наново да го откриеме Неговото присуство. Треба поблиску да го следиме Неговиот пример на самооткажување и пожртвуваност… Познавањето на Бога и Исуса Христа одразено во карактерот е повредно од сѐ што се почитува на земјата или небото. (Здравје и среќа, стр. 456.457. оригинал)
