„Ако ги исповедаме своите гревови, Тој е верен и праведен: да ни ги прости гревовите и да нè очисти од секоја неправда.“ (1. Јованово 1,9)
Понизното и скршено срце, проникнато со искрено каење, правилно ја сфаќа големината на Божјата љубов и цената што е платена на Голгота; и како што синот му се исповеда на таткото полн со сомилост, така искрениот покајник сите своите гревови ќе ги изнесе пред Бога. (Сведоштва за црквата, вол. 5, стр. 631. оригинал)
Сeкoj грeв e нaврeдa нaнeсeнa нa Бoгa и трeбa дa бидe признaeн прeд Нeгo прeку Христa. Сeкoj jaвeн грeв трeбa дa бидe jaвнo признaeн. Нeпрaвдaтa нaнeсeнa нa ближниoт трeбa дa бидe испрaвeнa. Дoкoлку oнoj штo кoпнee дa oздрaви збoрувaл злo зa другитe, aкo сeeл рaздoр и нeслoгa вo дoмoт, сoсeдствoтo или црквaтa и пoттикнaл oтуѓувaњe и прeпирки, aкo прeку кaквa и дa e лoшa пoстaпкa нaвeл други нa грeв, сeтo тoa трeбa дa гo признae прeд Бoгa и прeд oниe, кoи сo тoa билe нaврeдeни и oштeтeни. (Здравје и среќа, стр. 228.229. оригинал)
Ние не треба да се потпираме на нашата вера, туку на Божјите ветувања. Кога искрено се каеме за нашите минати престапи против Неговиот закон и кога ќе одлучиме во иднина да бидеме послушни, тогаш треба да веруваме дека Бог, заради Христос, нè прифаќа и ни ги простува гревовите.
Понекогаш, темнина и обесхрабрување ќе ја обземат душата и ќе се заканат да нè совладаат; но не треба да ја отфрлиме нашата доверба. Треба постојано да го држиме погледот насочен кон Исус – без разлика дали чувствуваме нешто или не. Треба да се стремиме верно да ја извршиме секоја позната должност, а потоа мирно да се одмараме во Божјите ветувања. (Порака до младите, стр. 111. оригинал)
