„И додека тие разговараа и се запрашуваа, Сам Исус им се приближи и одеше со нив.“ (Лука 24,15)
Оние што копнеат по Христовата правда ќе се занимаваат со темите за славното спасение. Библијата е ризница што ја снабдува нивната душа со здрава храна. Тие размислуваат за Христовото отелотворување, за големата жртва која ги спасува од вечното уништување, која им донесе проштавање, мир и вечна правда. Овие големи, возвишени теми ја издигнуваат душата. Светоста и вистината, милоста и правдата ги исполнуваат мислите. Моето „јас“ умира, и во неговите слуги живее Тој. Размислувајќи за Неговата реч, нивните срца горат како срцата на двајцата ученици што оделе на патот за Емаус, а патем Христос одел со нив, објаснувајќи им што кажува Светото писмо за Него.
Колку малку од нив сфаќаат дека Исус невидливо оди покрај нив. Колкумина би се засрамиле кога би им проговорил и кога би сфатиле дека ги слушнал сите нивни непромислени, непристојни разговори. И колку срца би блескале со света радост кога би знаеле дека Спасителот е покрај нив, дека биле опкружени со светата атмосфера на Неговото присуство и дека биле хранети со лебот на животот! Колку би бил среќен Спасителот кога би ги слушнал Неговите следбеници како разговараат за драгоцените поуки што им ги дал и колку би му било мило да посведочи дека копнеат по светата вистина.
Кога вистината престојува во срцето, тогаш нема простор за критика на Божјите слуги, ниту за извртување на пораката што Тој ја испраќа. Устата ќе зборува за она што е во срцето. Ништо нема да може да го спречи тоа. Темата на нивниот разговор ќе биде она што Бог им го открил на оние што го љубат. Христовата љубов во срцето ќе биде извор на жива вода која тече и се влева во вечниот живот носејќи со себе живот и радост со своето течение. (Counsels to Parents, Teachers, and Students, str. 341.342)
Библијата има уште поголема сила во развивањето на духовната природа. Човекот, создаден да живее во заедница со Бога, само во таква заедница може да се развива и да живее вистински живот. Создаден да ја најде својата највисока радост во Бога, тој во ништо друго не може да го најде она што би можело да го задоволи копнежот на срцето, што би можело да ја згасне онаа глад и жед на душата. Оној кој го проучува Божјото слово со искрено и отворено срце, стремејќи се да ги разбере неговите вистини, ќе биде доведен во допир со нејзиниот Автор. (Воспитување, стр. 124.125. оригинал)
