„Тоа го носам во срцето и затоа се надевам. Заради Господовите добрини не сме уништени, Неговите милости никогаш не престануваат.“ (Плач Еремиин 3,21.22)
Можеби нема да можеме да ги разбереме начините на кои Господ ќе ни помогне, но едно знаеме: Тој никогаш не ги остава оние кои се надеваат во Него! (Пророци и цареви, стр. 576. оригинал)
Божјата љубов кон паднатиот човечки род е посебна манифестација на љубов. Тоа е љубов родена од милост, зашто ниту едно човечко суштество не ја заслужува. Милоста сугерира несовршеност на суштеството на кого се укажува. Милоста стапила во дејство поради гревот… Ангелите ја набљудуваат со чудење и восхит Христовата мисија во светот. Тие се восхитуваат на љубовта која го поттикнала да се жртвува Себеси за гревовите на луѓето. А колку човечките суштества се невнимателни кон оние кои Тој ги откупил со Својата крв! (Сведоштва за црквата, вол. 7, стр. 264-266)
На оние со кои секојдневно доаѓаме во допир потребни им се нашата помош и нашето водство. Тие можеби се наоѓаат во таква духовна состојба што еден збор изговорен во вистински момент ќе наиде на поволен одговор. Можеби утре тие души ќе се наоѓаат таму каде што повеќе нема да можеме да им се приближиме. Какво влијание вршиме на тие наши ближни? (Пророци и цареви, стр. 348. оригинал)
Трпелив е Бог на кого Му служиме, „Неговите милости никогаш не престануваат“. Низ целиот период на времето на милоста Неговиот Дух ги преколнува луѓето да го прифатат дарот на животот… Сатаната посебно се труди човекот да го наведе на грев, а потоа да го остави таму беспомошен и без надеж, без смелост да бара проштавање. Но, Бог повикува: „Нека се фати за силата Моја, нека склучи мир со Мене, и ќе направи мир со Мене!“… Во Христа ни е дадена секаква поддршка, пружено секое охрабрување. (Пророци и цареви, стр. 325.326. оригинал)
