„И така, возљубени, имајќи ги овие ветувања, да се очистиме од секоја духовна и телесна нечистота, довршувајќи ја својата светост во страв пред Бога.“ (2. Коринтјаните 7,1)
Зошто ние не почувствуваме поголем глад и жед за дарот – за Духот – кога Тој претставува средство со кое примаме сила? Зошто не зборуваме за тој дар, зошто не го бараме во нашите молитви? Зошто не држиме проповед за тоа? На оние што му служат, Господ со поголемо задоволство им го дава Светиот Дух како дар отколку родителите што им даваат добри дарови на своите деца. Секој работник сесрдно нека му упатува молитви на Бога за секојдневно крштавање со Духот. Христијанските работници треба да имаат посебни собири на кои ќе се молат за помош и за небесна мудрост за да можат мудро да поставуваат планови и да ги извршуваат. Особено треба да се молат на Бога. Бог своите избрани пратеници во мисионерските полиња изобилно да ги крсти и да ги облагороди со својот Дух. Присуството на Духот ќе помогне Божјите работници при проповедањето на вистината да добиваат сила која не можат да им ја дадат никакви почести ниту славата на овој свет.
Светиот Дух живее во секој посветен Божји работник без оглед каде се наоѓа. Зборовите изговорени на учениците ни се упатени и нам. Утешителот ни припаѓа и нам исто толку колку и ним. Духот дава сила и во секоја потреба и изненадување ги крепи душите кои, во светот полн со омраза и злоба, се свесни за своите недостатоци и грешки. Кога пред нас сѐ изгледа темно, кога сме тажни, немоќни и осамени – тоа е време кога Светиот Дух, одговарајќи на молитвите изговорени со вера, му носи утеха на срцето.
Ако човекот во извонредни околности паѓа во духовен занес или претерано се одушевува со нешто, тоа не е сигурен знак дека тој е христијанин. Светоста не е занес или восхит, туку целосно прифаќање на Божјата волја и живот сообразени со секој збор што излегува од Божјата уста, исполнување на волјата на небесниот Отец, потпирање врз Бога во искушенијата, во темнина како и во светлина – тоа значи да се верува без да се види, потпирање врз Бога со неограничена доверба и поседување на мир во Неговата љубов. За нас не е најважно точно да ја одредиме суштината на Светиот Дух. Христос ни кажува дека Духот е утешител: „Дух на вистината кој излегува од Отецот“. За Светиот Дух е јасно кажано дека „нема да зборува Сам од Себе“ во делото на упатување на луѓето на секоја вистина (Јован 15,26; 16,13). (Делата на апостолите, стр. 50.51. оригинал)
