„И така, ако ви речат: ‘Ене Го во пустината!’- не излегувајте! ‘Ене Го во една од внатрешните соби!’- не верувајте.“ (Матеј 24,26)
Но Божјиот народ нема да биде заведен. Учењата на овој лажен христос не се во согласност со Светото писмо. Неговиот благослов ќе биде изречен над почитувачите на ѕверот и на неговата икона – токму над оние луѓе за кои Библијата кажува дека врз нив ќе биде излеан целосен Божји гнев.
Меѓутоа, на сатаната нема да му биде дозволено да го имитира начинот на Христовото доаѓање. Спасителот својот народ го предупредил во овој поглед и точно го опишал своето доаѓање: „Оти ќе се појават лажни христоси и лажни пророци и ќе покажат големи знаци и чуда за да ги прелажат, ако е можно, и избраните… И така, ако ви речат: ‘Ене го в пустина!’ – не излегувајте! ‘Ене го во тајни соби!’ – не верувајте. Зашто, како молњата што излегува од исток и се гледа дури до запад, такво ќе биде доаѓањето на Синот човечки“ (Матеј 24,24-27.31; 25,31; Откровение 1,7; 1. Солунјаните 4,16.17). Не е можно да се имитира ова доаѓање. Тоа ќе биде сеопшто познато – сите ќе го видат.
Само оние кои ревносно го истражуваат Светото писмо и кои имаат љубов кон вистината, ќе бидат заштитени од големата измама што ќе го зароби сиот свет. Со помош на сведоштвата на Светото писмо тие ќе го откријат престорениот измамник. За сите луѓе ќе настапи време на проверка. Вистинските христијани ќе се откријат со просејување (решетење) што ќе го предизвика ова искушение. Дали Божјиот народ денеска е толку цврсто утврден на Неговата Реч за да не се потпира врз своите сетила? Дали во овој решавачки час ќе се потпира врз Библијата, само врз Библијата? Сатаната ќе се обидува да ги спречи да се приготват за да се одржат во оној ден. Тој ќе преземе сѐ на Божјите деца да им го затвори патот, да ги зароби со земни богатства, да ги натовари со тежок и мачен товар со цел срцето да го преоптоварат со световни грижи и денот на искушението да ги затече како крадец.
Бидејќи декретот, издаден од разни христијански владетели против оние што ги држат Божјите заповеди ќе ги лиши од заштита на властите и ќе ги препушти во рацете на оние што сакаат да ги уништат, Божјиот народ ќе ги напушти градовите и селата, ќе се собира во групи и ќе живее во пусти и осамени места. Мнозина ќе најдат прибежиште во планините. Како христијаните на пиемонтските долини, високите гори ќе ги претворат во свои светињи и ќе му благодарат на Бога за засолништата „на карпите“ (Исаија 33,16). Но мнозина, од сите народи и сите сталежи, високи и ниски, богати и бедни, црни и бели, ќе бидат фрлени во најнеправедно и најсвирепо ропство. (Големата борба, стр. 625.626. оригнал)
