„Па, праведноста, што Законот ја бара, да се исполни во нас, – кои не одиме по телото, туку по Духот.“ (Римјаните 8,4)
Бог нѐ љубел со неискажлива љубов, а и нашата љубов кон Него се буди дури кога барем донекаде ќе ја сфатиме должината, ширината, висината и длабината на таа љубов која го надвишува секој ум. Благодарение на откривањето на Христовата лубов која ги привлекува срцата, запознавањето на Неговата љубов кој ни ја покажал уште кога сме биле грешници, тврдото срце омекнува и станува кротко, и тогаш грешникот се преобразува и станува дете на Небото. Бог никогаш не употребува насилни мерки; љубовта е единственото средство со кое Тој се служи за да го истера гревот од срцето. Со нејзина помош гордоста ја претвора во понизност, а непријателството и неверувањето во љубов и вера.
Евреите со сите свои сили настојувале совршенството да го достигнат со свои напори, но не успеале. Христос веќе им објаснил дека нивната праведност никогаш нема да ги одведе во небесното царство. Затоа сега им ја открива природата на праведноста што мораат да ја имаат сите оние што ќе влезат во Небото. Во целата проповед на Гората, Тој ги опишувал нејзините плодови и сега, со една реченица, им го открива нејзиниот извор и нејзината природа: бидете совршени како што е Бог совршен. Законот е само копија на Божјиот карактер. Во својот небесен Татко гледајте го совршениот приказ на начелата кои се темел на Неговото владеење. Бог е љубов. И како што Сонцето ги шири своите светлосни зраци, така од Него се шират љубов, светлина и радост кон сите Негови созданија. Во Неговата природа е да дава. Самиот Негов живот претставува излевање на несебична љубов… Тој ни заповеда да бидеме совршени како што е и Тој совршен. Во својот мал делокруг ние треба да бидеме светлина и благослов, како што е Тој за целата вселена. (Мисли од гората на блаженствата, стр. 77. оригинал)
