„А Исус им рече: ‘Не знаете што барате! Можете ли да ја пиете чашата што Јас ја пијам или да се крстите со крштавањето со кое Јас се крштавам?’“ (Марко 10,38)
Од горчината што му паѓа во дел на човечкиот род, Исус не избегнувал ниту еден дел. Имало и такви кои се обидувале да му се изнаподбијат поради Неговото раѓање, па дури и во детството морал да се сретне со нивните потсмешливи погледи и лоши дошепнувања. Кога би одговорил со нестрплив збор или поглед, кога би им попуштил на своите браќа со една погрешна постапка, Тој не би бил веќе совршен пример. Со тоа Тој би претрпел неуспех во спроведувањето на планот за нашиот откуп. Макар само еднаш да признал дека може да постои оправдување за гревот, сатаната би ликувал, а светот би бил загубен. Затоа искушувачот настојувал неговиот живот да го стори колку што може потежок за да го наведе на грев.
Меѓутоа, на секое искушение Тој одговарал: „Пишано е!“ Ретко укорувал некое лошо дело на своите браќа, но имал да им каже збор од Бога. Често го обвинувале за страшливост кога не сакал да се здружи со нив во некое забрането дело; но Тој одговарал: „Пишано е: ‘Стравот Божји е мудрост и заобиколувањето на злото е разум’” (Јов 28,28).
Имало некои што сакале да бидат во Негово друштво, чувствувајќи мир во Негово присуство, но мнозина го избегнувале затоа што ги укорувал Неговиот беспрекорен живот…
Често го прашувале: „Зошто си толку упорен, настојувајќи да бидеш толку посебен, толку различен од сите нас?“„Пишано е“, велел Тој, „Блазе на оние чијшто пат е неосквернет, кои живеат според законот Господен. Блазе на оние кои живеат според неговите уредби и со сето срце го бараат него. Тие не прават зло, туку одат по неговите патишта“ (Псалм 119,1-3).
Кога го прашувале зошто не учествува во несериозните забави на младите од Назарет, Тој би рекол: „Пишано е: ‘По патот на твоите уредби со радост врвам – за големо богатство ги сметам. За твоите правила размислувам и твоите патеки ги проучувам’“ (Псалм 119,14-16).
Исус не се борел за своите права. Неговата работа често била непотребно отежнувана затоа што бил пресретлив и не се жалел. Сепак, не потклекнувал ниту се обесхрабрувал. Тој живеел над тешкотиите, во светлина на Божјето лице. Не се одмаздувал кога со Него се постапувало грубо, туку навредите ги поднесувал стрпливо. (Копнежот на вековите, стр. 88.89. оригинал)
