„Ќе ги изведам од народите, ќе ги соберам од земјите и ќе ги доведам во нивната земја за да ги пасам по Израелевите гори, по сите речни долини и по сите населени места во нивната земја.“ (Езекиел 34,13)
Христос дошол за на сите да им овозможи спасение. Тој на крстот на Голгота платил неизмерна цена за да го откупи изгубениот свет. Неговото самоодрекување, пожртвување, Неговата несебична раобта, понижување, и над сѐ, жртвувањето на својот живот сведочат за Неговата љубов кон паднатиот човек. Тој дошол на земјата да ги најде и спаси загубените. Неговата мисија била наменета на грешните – на грешниците од секој вид, од сите народи и јазици. Тој ја платил цената за сите за да ги откупи и да ги доведе во единство и хармонија со Себе. Не ги заобиколил ниту најгрешните, ниту најзаблудените и посебно се залагал за оние на кои им било најпотребно спасението што го носел. Колку била поголема потребата тие да се реформираат, толку поголемо било Неговото интересирање за нив, толку била поголема Неговата љубов и посесрдни Неговите напори. Неговото срце полно со љубов чувствувало најдлабоко сожалување токму кон оние што биле во најбезнадежна состојба и на кои им била најпотребна Неговата благодат што преобразува.
Во параболата за загубената овца прикажана е Христовата чудесна љубов кон заблудените кои талкаат. Тој не одбрал да остане со оние што го прифаќаат Неговото спасение, и сите свои напори да им ги посвети ним и да ја прима нивната љубов и благодарност. Добриот пастир го напушта стадото што Го љуби и заминува во пустината, изложувајќи се на опасности и смрт, за да ја пронајде и да ја спаси овцата која се одвоила од стадото и која ќе пропадне ако не се врати назад… О, колку ли чудесна љубов, нежно ја зема на раце, ја подига на своето раме и ја носи назад во трлото. (Сведоштва за црката, вол. 5, стр. 603.604. оригинал)
