„А вие, татковци, не дразнете ги вашите деца, туку воспитувајте ги во науката и опомената на Господа.“ (Ефесјаните 6,4)
Мажот и таткото е глава на семејството. Жената од него бара љубов и сочувство и помош во воспитувањето на нивните деца; и тоа е правилно. Децата не се само нејзини, туку и негови и тој е подеднакво заинтересиран за нивната благосостојба. Децата, од својот татко очекуваат поддршка и водство; тој треба да има правилно сфаќање за животот, како и за влијанијата и друштвото што го опкружуваат неговото семејство; над сè, тој треба да се раководи според љубовта и стравопочитта кон Бога и поуките од Неговата Реч, за да може да ги води стапките на своите деца кон вистинската патека.
Таткото е законодавец во домаќинството; и, како Авраам, тој треба од Божјиот закон да направи правило во својот дом. За Авраам, Бог рекол: „Јас го познавам него, тој ќе ги поучува своите деца и својот дом.“ (Битие 18.19) Кај него немало грешно колебање да му се спротивстави на злото, немало слабост, немудро попуштање и угодување; не ја жртвувал должноста за која бил осведочен за да им попушти на погрешните склоности. Бог знаел дека Авраам нема само правилно да поучува, туку и ќе го поддржи авторитетот на праведните закони. Бог ги дал Своите правила за да се раководиме според нив. Не смее да им се дозволи на децата да заталкаат од сигурната патека обележана во Божјата Реч, со цел да одат по патиштата што водат во опасност, а кои се отвораат на сите страни. Нивните погрешни желби треба да бидат отстранети, нивните скршнувања љубезно исправени, но цврсто, со истрајни напори, поткрепени со молитва.
Таткото треба во своето семејство да вгради истакнати доблести – енергичност, чесност, праведност, трпеливост, храброст, трудољубивост и практична полезност. Самиот тој треба да го практикува она што го бара од своите деца, илустрирајќи ги овие доблести со своето мажевно однесување. Но, татковци, не ги обесхрабрувајте своите деца. Здружете го авторитетот со љубов, цврстите ограничувања со љубезност и сочувство. Посветете им некои од вашите неработни часови на децата; запознајте ги; учествувајте во нивната работа и нивните спортови и придобијте ја нивната доверба. Негувајте пријателство со нив, особено со синовите. На ваков начин ќе извршите силно влијание во полза на доброто…
На некој начин, таткото е свештеник во домот, кој ги положува утринските и вечерните жртви на семејниот олтар. Но и жената и децата треба да се обединат со него во молитва и благодарна песна. (Здравје и среќа, стр. 390-392. оригинал)
