„Со нивниот меч тие не ја зазедоа земјата, ниту нивната мишка им донесе победа, туку Твојата десница и Твојата мишка, и светлоста на Твоето лице, зашто ги љубеше.“ (Псалм 44,3)
Кога ќе се појават неволји што не можеме да ги разјасниме, не смееме да им дозволиме да го нарушат нашиот мир. Макар и неправедно да се постапува со нас, не смееме да се жестиме…
Додека во светот се умножува беззаконието, ниту еден од нас не може да се залажува дека ние не ќе имаме тешкотии. Но токму тешкотиите нас ќе не доведат во престолната сала на Севишниот. Ќе можеме да побараме совет од Оној кој располага со бесконечна мудрост.
Господ кажува: „Повикај ме во тежок ден“ (Псалм 50,15). Тој нѐ повикува да ги изнесеме пред Него нашите тешкотии и неволји, нашата потреба од божествена помош. Тој ни заповеда да бидеме брзи во нашите молитви. Штом ќе се јават тешкотии, ние треба да му упатиме искрени и сериозни молитви. Со нашите упорни молитви даваме доказ за нашата длабока доверба во Него. Свеста за нашата потреба нѐ гони да се молиме сериозно и нашиот небесен Отец е трогнат од нашите молби.
Често оние што се понижувани и изложени на прогонства заради својата вера се во искушение да помислат дека Бог ги заборавил. Во очите на луѓето тие претставуваат малцинство. Се чини дека нивните непријатели ликуваат над нив. Но нека не ја мачат својата совест! Оној што страдал заради нив, кој ги носел нивните таги и жалости, не ги заборавил!
Божјите деца не се оставени сами и без одбрана. Молитвата ја става во движење раката на Семожниот. Со молитва „победија царства, извршија дела на праведност, добија ветување, им затворија усти на лавови, ја угасија моќта на огнот“. Што всушност значи молитвата за нас ќе сфатиме кога кон ова ќе го додадеме извештајот за мачениците кои умреле за својата вера кои „натераа во бегство туѓи војски“ (Евреите 11,33.34).
Ако нашиот живот му го посветиме нему во служба, ние никогаш нема да се најдеме во положба за која Бог не се приготвил. Каква и да била нашата состојба, ние имаме Водич кој ќе го насочи нашиот пат; какви и да бидат нашите неволји, ние имаме сигурен Советник; какви и да бидат нашите таги и жалости, каква и да е нашата осаменост, ние имаме Пријател кој сочувствува со нас. Ако од незнаење направиме погрешен чекор, Христос нема да нѐ остави. Неговиот глас, јасен и одреден, се слуша како зборува: „Јас сум пат, вистина и живот“ (Јован 14,6). „Тој ќе го избави бедниот што воздивнува, угнетуваниот, што нема помошник“ (Псалм 72,12). (Христови параболи, стр. 171-173)
