„Сите оние, кои ги води Божјиот Дух – тие се Божји синови.“ (Римјаните 8,14)
Целосната послушност на божествените барања ќе има неочекувано влијание на подигањето, развивањето и јакнењето на сите човекови способности. Оние кои од младоста и се посветуваат на Божјата служба се одликуваат со здраво расудување и остроумност. Зошто и не би било така? Заедницата со најголемиот Учител кого светот некогаш го познавал го проширува нашето сфаќање, го просветлува нашиот ум и го чисти нашето срце – го воздига, усовршува и облагородува целиот човек. „Објаснувањето на Твоите зборови просветлува, ги вразумува простодушните.“ (Псалм 119,130)…
Бог ќе направи големи дела за младите доколку со помош на Светиот Дух го примат Словото во своето срце и го извршуваат во својот живот. Тој постојано настојува да ги привлече кон Себе, Изворот на секоја мудрост, Изворот на добрина, чистота и вистина. Умот кој е заокупиран со овие возвишени предмети бива облагороден. (Signs of the Times, 1. december 1881)
Кога Божјата благодат ќе го исполни срцето, тоа станува свесно дека треба да се распнат наследените и стекнати склоности кон зло. Во душата мора да започне нов живот, под нова контрола. Сѐ што се прави мора да се прави на слава на Бога. Тоа дело го вклучува како надворешниот, така и внатрешниот живот. Целото битие, тело, душа и дух мораат да бидат доведени во послушност на Бога, за Тој со нив да се служи како со орудија на правдата.
Човекот по својата природа не му се покорува на Божјиот закон, ниту пак тоа го може сам по себе. Но оние кои се обновени со вера од ден на ден го живеат Христовиот живот. Од ден на ден тие покажуваат дека себе се сметаат за Божја сопственост.
Телото и душата му припаѓаат на Бога. Тој го дал својот Син за откуп на светот и благодарејќи на тоа ни е подарен уште еден период, време на милост, во кој треба да го развиеме карактер на совршена верност. Ослободувајќи нѐ од ропството на гревот, Бог ни овозможил да живееме обновен и преобразен живот на служба.
На нас е печатот на Божјата сопственост. Тој нѐ откупил и сака да имаме на ум дека нашите физички, умни и морални способности му припаѓаат Нему. Времето, влијанието, умот, чувствата, совеста – сѐ е Божјо и сѐ треба да биде употребено во склад со Неговата волја. Не треба да биде употребено според тоа како му чини на светот. (The Youth’s Instructor, 8. novembеr 1900)
