„И вас, кои бевте мртви поради вашите престапи и гревови.“ (Ефесјаните 2,1)
Меѓутоа, Спасителот видел сцена на крајна беда. Тука бил случај на еден човек улогав и беспомошен триесет и осум години. Неговата болест во голема мера била резултат на неговиот грев и неа ја гледале како Божја казна. Сам и без пријатели, чувствувајќи дека е исклучен од Божјата милост, овој болен долги години страдал…
Исус не барал од овој страдалник да покаже вера во него. Едноставно му рекол: „Стани, земи си ја рогозината и оди си“. Меѓутоа, верата на овој човек се фатила за тој збор. Секој нерв и мускул затреперил со нов живот, а низ неговите парализирани органи проструило здравје. Без колебање ја активирал својата волја да ја послуша Исусовата наредба и сите негови мускули одговориле на неа. Скокнувајќи на нозе, утврдил дека станал човек полн со сила.
Исус не му дал никакво ветување за божествена помош. Човекот можел да се посомнева и да ја загуби единствената прилика за оздравување. Но му верувал на Христовиот збор и, постапувајќи така, добил сила.
Со истата вера и ние можеме да примиме духовно исцелување. Поради гревот сме се одвоиле од животот во Бога. Нашите души се болни од парализа. Сами не сме во состојба да живееме свет живот повеќе отколку немоќниот човек да оди. Мнозина ја сфаќаат својата беспомошност и копнеат за таков духовен живот што ќе ги доведе во хармонија со Бога, но попусто се трудат да го постигнат. Во очај тие викаат: „Јас несреќен човек! Кој ќе ме избави од ова смртно тело?“ (Римјаните 7,24). Овие безнадежни луѓе што се борат нека погледнат горе. Спасителот се наведнува над оние што ги откупил со својата крв, прашувајќи ги со неискажлива нежност и сожалување: „Сакаш ли да бидеш здрав?“ Тој ве повикува да станете здрави и спокојни. Не чекајте да почувствувате дека сте исцелени. Верувајте му на Неговиот збор и Тој ќе се исполни. Својата волја ставете ја на Христова страна. Одлучете да му служите и, живеејќи според неговата Реч, ќе примите сила. Колку и да е лоша навиката и голема страста што со долгото попуштање ги врзала и душата и телото, Христос може да ги одврзе. Тој копнее да ги ослободи. Тој ќе ѝ даде живот на душата која е мртва поради „своите престапи“ (Ефесјаните 2,1). Тој ќе го ослободи робот што го држат слабостите, несреќите и синџирите на гревот. (Копнежот на вековите, стр. 202.203. оригинал)
