„И видов, и ете, Јагнето стои на Сионската гора, а со него сто и четириесет и четири илјади, кои го имаа напишано, на своите чела, Неговото име и името на Неговиот Татко.“ (Откровение 14,1)
На кристалното море пред престолот – на стакленото море, кое во толкава мера ја одблеснува Божјата слава, што се чини како од него да пламти оган – собрано е мноштво на оние „што го победија ѕверот и неговата икона, неговиот жиг и бројот на неговото име“. Сто четириесет и четири илјади, кои се откупени од луѓето, стојат на гората Сион со Јагнето, „имајќи Божји харфи“; и „како бучава на силни води, како татнеж на силна грмотевица“, се слуша „глас на харфисти што свират на харфи“. Тие „пееја нова песна“ пред престолот, песна што не може никој да ја научи, освен оние сто четириесет и четири илјади. Тоа е песната на Мојсеја и на Јагнето, песна на ослободувањето. Никој, освен оние сто четириесет и четири илјади не може да ја научи таа песна, зашто во неа се внесени нивните искуства – такви искуства какви што немала ниту една друга група. „Тие го придружуваат Јагнето секаде каде што ќе појде.“ Земени од земјата меѓу живите, тие се сметаат како „првенци на Бога и на Јагнето“ (Откровение 15,2.3; 14,1- 5). „Тие дојдоа од големата неволја“; тие поминале низ времето на страдање какво што никогаш не постоело на земјата откако постојат луѓе; го вкусиле стравот на маките на Јакова. За време не последното излевање на Божјите судови биле без посредник. Но тие се ослободени, зашто „својата облека ја испраа и ја избелија во крвта на Јагнето“. „Во нивната уста не се најде лага; тие се непорочни“ (Откровение 14,5). „Затоа се пред Божјиот престол и му служат дење и ноќе во неговиот храм; а Оној што седи на престолот, ќе слезе и ќе живее меѓу нив.“ Тие ја виделе земјата опустена со глад, со чума и сонцето кое ги печело луѓето со силна жега, а и самите претрпеле страдања, глад и жед. Но „нема веќе да огладнат, ниту да ожеднат, ниту сонцето ќе ги пече, ниту, пак, некаква жега, зашто Јагнето, кое е среде престолот, ќе ги пасе и ќе ги води на извори на жива вода, а Бог ќе избрише секоја солза од нивните очи“ (Откровение 7,14-17).
Од своето сопствено мачно искуство го запознале злото на гревот, неговата моќ и неговите кобни последици и го гледале со одвратност. (Големата борба, стр. 648-650. оригинал)
