„Зашто Човечкиот Син дојде да го бара и да го спаси изгубеното.“ (Лука 19,10)
Загубената паричка ги претставува оние кои се загубени во престапите и гревовите, но не се свесни за својата состојба. Тие се отуѓиле од Бога, но не го знаат тоа. Нивните души се во опасност, но несвесни се за тоа и безгрижни. Со овој пример Христос учи дека дури и оние што се рамнодушни кон Божјите барања се предмет на Неговата љубов што сожалува и тие треба да се побараат за да можат да се вратат кај Бога… Сребреникот, иако лежи во прашина и смет, и понатаму е сребреник. Неговата сопственичка го бара затоа што е вреден. Така и секоја душа, иако е понижена со гревот, во Божјите очи и понатаму е драгоцена. Како паричката што го носи ликот и натписот на владетелот, така и на човекот при создавањето му е втиснат ликот и натписот на Бога; и ако тој натпис денес е расипан и полуизбришан под влијание на гревот, неговите траги остануваат во секоја душа. Бог сака да врати кај себе секоја таква душа и да го обнови во неа ликот на својата праведност и светост. Жената за која зборува Исус вредно ја бара својата загубена паричка… Така и во семејството, ако еден член е загубен за Бога, мора да се вложи секој можен напор за да се врати. Сите други членови на семејството мора трудољубиво и внимателно да се испитаат себеси. Нека се испита вистинското однесување на сите. Нека се утврди дали можеби неќоја грешка, некој пропуст при управувањето придонел тоа лице да се зацврсти во своето непокајание. (Христови параболи, стр. 193.194. оригинал)
Наспроти недостатоците на Божјиот народ, Христос не ги отфрла оние за кои се грижи… Бог навистина ќе им даде правдина на своите избраници. (Христови параболи, стр. 169.170. оригинал)
