„Тој треба да расте, а јас да се смалувам!“ (Јован 3,30)
Гледајќи со вера во Откупителот, Јован се издигнал на висок степен на самооткажување. Не настојувал луѓето да ги привлече кон себе, туку нивните мисли да ги издигне колку што е можно повисоко, сè додека тие не се запрат на Божјето Јагне. Тој бил само глас, вик во пустината. Сега со радост ја прифатил тишината и повлеченоста, со цел очите на сите да можат да се свртат кон Светлината на животот.
Оние што се предани на својот позив како Божји весници нема да бараат почести за себе. Љубовта кон себе ќе исчезне во љубовта кон Христа. Никакво соперништво нема да ја оштети драгоцената цена на евангелието. Тие ќе препознаат дека нивна задача е како Јован Крстителот да објавуваат: „Еве го Јагнето Божје кое ги зема на себе гревовите на светот“ (Јован 1,29). Ќе го издигнат Исуса, а со Него ќе се издигне и човечкиот род. „Вака кажува Севишниот и Возвишениот, кој владее вечно и името му е Свети: ‘Владеам во висок и свет стан, но Јас сум и со угнетените и со понижените, да го подигнам духот на понизните, да ги оживеам срцата на скршените’“ (Исаија 57,15).
Душата на пророкот, ослободена од своето „јас“, била исполнета со божествена светлина. Додека бил сведок за славата на Спасителот, неговите зборови се совпаѓале со зборовите што ги изговорил Христос во својот разговор со Никодима. Јован рекол: „Кој доаѓа озгора, Тој е над сите; оној кој е од земјата, тој е земен и зборува земно. Кој доаѓа од небото, Тој е над сите… Оној што го прати Бог, зборува Божји зборови, бидејќи Бог не го дава Духот со мера“. Христос можел да каже: „Јас не ја барам мојата волја, туку волјата на Оној кој ме прати“ (Јован 5,30). За Него е кажано: „Ја љубеше правдата, а го мразеше беззаконието; затоа Бог, твојот Бог, те помаза со масло на радост како никој од твоите другари“ (Евреите 1,9). Отецот му „даде Дух без мера“.
Така е и со Христовите следбеници. Ние можеме да ја примиме небесната светлина само ако сме готови да се ослободиме од нашето „јас“. Не можеме да го распознаеме Божјиот карактер или да го примиме Христа со вера сè додека не се согласиме секоја наша мисла да ја доведеме во хармонија со Христа. На сите што прават така, Светиот Дух им се дава без мера. (Копнежот на вековите, стр. 179-181. оригинал)
