„Па и Неговите невидливи својства, Неговата вечна сила и Божеството, можат да се согледаат од создавањето на светот, набљудувани преку творбите. Па така немаат изговор.“ (Римјаните 1,20)
Размислуваќи за законите на материјата и законите на природата, многумина го губат од вид, ако дури и не го негираат, постојаното и непосредното Божјо делување. Тие шират идеи дека природата делува независно од Бога, дека самата во себе и по себе има сопствени граници и сили со коишто дејствува. Тие прават забележлива разлика меѓу природното и натприродното. Тоа што го сметаат за природно го препишуваат на обични фактори, не поврзани со Божјата сила. Животната сила се препишува на материјата, а природата се претвора во божество. Се претпоставува дека постојат одредени односи во материјата и дека таа дејствува на основа на утврдени закони во кои, наводно, ни самиот Бог не може да се меша. Исто така се претпоставува дека природата е надарена со одредени својства и е подредена на утврдени закони и затоа е препуштена сама да се потчинува на тие закони и да делува така како што првобитно било одредено.
Тоа е лажна наука; Божјото слово не содржи ништо со што би можело да се поткрепи таа наука. Бог не ги поништува своите закони, туку постојано дејствува преку нив, употребувајќи ги како свои орудија. Тие не можат да постојат сами од себе. Бог постојано дејствува во природата. Таа му служи на Него и се покорува на Неговата волја. Природата со своето дејствување сведочи за разумното присуство и активното дејствување на едно Битие, кое во сите свои дела постапува според својата волја. Земјата не ги дава своите обилни плодови од година во година и не се врти непрестано околу сонцето врз основа на својата првобитна моќ нераскинливо поврзана со природата. Раката на бескрајната сила без прекин делува во управувањето на оваа планета. Божјата сила која делува секој момент при тоа движење ја одржува во нејзината положба. (Сведоштва за црквата, вол. 8. стр. 259. оригинал)
