„Мислете за она што е горе, не за она што е на земјата.“ (Колосјаните 3,2)
Оној што сака да влезе во духовното царство, ќе види дека сите сили и страсти на старата природа, помогнати од силите на темнината, се здружиле против него. Затоа тој мора да го обновува своето посветување, секој ден мора да се бори против злото. Старите навики, наследните склоности кон злото, ќе се борат за превласт, и затоа постојано мора да биде претпазлив, борејќи се за победа со Христовата сила.
Посланието до Колосјаните е исполнето со најдрагоцени поуки за сите што стапиле во Христова служба, со поуки кои го прикажуваат единството и возвишеноста на целта, што се гледа во животот на оној кој исправно го прикажува Спасителот. Откажувајќи се од сѐ што би можело да го пречи неговото напредување, или од она што може некого да го наведе да скршне од тесната патека, верникот во својот секојдневен живот покажува милост, љубезност, понизност, кротост, проштавање и Христова љубов.
Силата на возвишениот, чистиот и благороден живот – претставува наша најголема потреба. Нашите мисли премногу се зафатени со овој свет, а премалку со небесното царство.
Настојувајќи да го постигне идеалот што го одредил Бог за него, христијанинот не смее за ништо да очајува. На сите им е ветено морално и духовно совршенство со Христовата милост и со Неговата сила. Исус е извор на силата, извор на животот. Тој ни ја упатува својата Реч и ни дава лисје од дрвото на животот за исцелување на душите заболени од гревот. Тој нѐ води кон Божјиот престол и во устата ни става молитва со чија помош стапуваме во блиска заедница со него. Тој радо нѐ става во движење на семоќната сила и на небесните влијанија. На секој чекор ја среќаваме неговата животна сила.
Бог не одредува никакви граници при напредувањето на оние што сакаат да се здобијат „со познавање на Неговата волја, со секаква мудрост и со духовно разбирање“. Со молитва, со будно бдеење и со напредување во знаењето и во разбирањето, тие ќе се засилуваат „со сета сила сообразно со Неговата славна моќ“. Така ќе се приготват да работат за другите. Цел на Спасителот е човечките суштества, исчистени и посветени, да станат Негова помошна рака. За тоа големо предимство единствено треба да му бидеме благодарни на Оној „кој нѐ оспособи за учество во наследството на светите во светлината. ЗаштоТој нѐ избави од власта на темнината и нѐ пренесе во царството на својот сакан Син.“ (Делата на апостолите, стр. 477.478. оригинал)
