„Потоа ние живите, ние кои останавме, ќе бидеме грабнати заедно со нив на облаците, во воздух, во пресрет на Господа; и така засекогаш ќе бидеме со Господа.“ (1. Солунјаните 4,17)
Живите праведници „наеднаш, за миг“, се преобразени. Со Божјиот глас тие се прославени; сега стануваат бесмртни и со воскреснатите свети се земени во пресрет на Господа на небото. Ангелите ги собираат „своите избрани од четирите ветра, од крајот на земјата до крајот на небото“ (Марко 13,27). Малечките деца светите ангели ги носат во прегратките на нивните мајки. Пријателите, кои толку долго ги разделила смртта, пак се соединети за никогаш повеќе да не се разделат и со радосни песни се искачуваат заедно во Божјиот град.
Од секоја страна на колата од облак се наоѓаат крилја, а под нив живи тркала, и штом колата ќе крене, тркалата викаат: „Свет“, и крилјата додека се движат, викаат: „Свет“, и придружбата на ангелите вика: „Свет, свет, свет е Господ Бог Седржителот!“ И додека колата се движи кон новиот Ерусалим, избавените извикуваат: „Алелуја!“
Пред да влезат во светиот град, Спасителот своите следбеници ги чести со победнички признанија и ги облекува во знаци на царско достоинство. Околу нивниот Цар, чијашто величествена става е многу повисока од ставата на светите и на ангелите, а лицето му зрачи неискажлива љубов, се поставени сјајни редови во вид на празен четириаголник. Секој поглед на ова безбројно мноштво спасени е насочен кон Него; секое око ја гледа славата на Оној чиешто лице „беше нечовечки обезобразено та не личеше повеќе на човек“ (Исаија 52,14). На главата на секој победник Исус со својата десница става славна круна што го носи Неговото лично „ново име“ (Откровение 2,17) и натпис: „Посветен на Господа!“ На секоја рака ѝ се дава победничка палма и блескотна харфа. А потоа, на знак на ангелот кој дава интонација, секоја рака вешто свири на жиците на харфата, измамувајќи од нив слатка музика, богати и мелодични акорди. Секое срце трепери од неискажлива милина, и секој глас се слева во заедничка песна на благодарност: „Нему, кој нѐ љуби и кој нѐ ослободи од нашите гревови преку својата крв, и нѐ направи царство, свештеници на својот Бог и Отец – нему слава и власт во вечни векови! Амин“ (Откровение 1,5.6). (Големата борба, стр. 645.646. оригинал)
