„Ако ги запазите Моите заповеди, ќе останете во љубовта Моја, како што Јас ги запазив заповедите на Мојот Отец и останувам во љубовта Негова.“ (Јован 15,10)
Таа заедница со Христа, еднаш воспоставена, мора да се одржува. Христос вели: „Останете во мене и јас ќе останам во вас. Како прачката што не може да роди плод сама од себе ако не биде на лозата, така ни вие, ако не останете во мене“. Тоа не е никаков случаен допир, никакава повремена врска. Прачката станува дел на живата лоза. Пренесувањето на животот, на силата и родноста од лозата на прачката е непречено и постојано. Прачката не може да живее одвоено од лозата. Така и вие, вели Исус, не можете да живеете без Мене. Животот што сте го примиле од Мене може да се сочува само со непрекината заедница. Без Мене не можете да совладате ниту еден грев ниту да му се спротивставите на кое и да е искушение.
„Останете во мене и јас во вас“. Да се биде во Христа значи постојано да се прима Неговиот Дух, значи да се живее исцело предаден на Неговата служба. Каналите што го поврзуваат човекот и неговиот Бог мора да бидат постојано отворени. Како прачката што постојано црпе сок од животодавната лоза, така и ние треба цврсто да се држиме за Исуса и со вера да примаме од Него сила и совршенството на Неговиот карактер…
Животот на лозата ќе се покаже во прекрасниот плод на прачките. „Кој останува во мене и јас во него, ќе донесе многу плод“, рекол Исус, „зашто без мене не можете да сторите ништо“. Ако живееме со вера во Божјиот Син, во нашиот живот ќе се покажат плодови на Духот и ниеден нема да недостига.
„Мојот Отец е лозар. Тој сече секоја прачка на мене што не дава плод.“ Додека калемот само надворешно е поврзан со прачката, не може да постои животна врска. Во тој случај нема растење ниту плодност. Така може да постои само привидна врска со Христа, без вистинска заедница со Него преку вера. Исповедањето на верата ги доведува луѓето во црквата, но карактерот и однесувањето покажуваат дали тие се поврзани со Христа. Ако не донесуваат никаков плод, тие се неродни прачки. Нивното одвојување од Христа подразбира нивна целосна пропаст што е прикажана со исушената прачка. „Оној што не ќе остане во мене“, вели Христос, „ќе биде исфрлен како лозинка и ќе се исуши, а лозинките ги собираат, ги фрлаат во оган и ги горат“. (Копнежот на вековите, стр. 676. оригинал)
