.
„И затоа, кој ќе се понизи себеси како ова дете, тој е поголемиот во царството небесно.“ (Матеј 18,4)
Спасителот не го презирал образованието, зашто кога со него управува Божјата љубов и кога тоа ѝ е посветено на Неговата служба, тогаш облагородениот ум е благослов. Но Тој ги заобиколил мудрите луѓе на своето време бидејќи тие во толкава мера биле самоуверени, што не можеле да сочувствуваат со човештвото кое страда и да станат соработници со Човекот од Назарет… Прво што треба да научат сите што ќе станат Божји соработници е поуката за недоверба во себеси; тогаш ќе бидат готови да добијат Христов карактер. Тоа не може да се стекне со воспитувањето во највисоките школи. Тоа е плод на мудроста што може да се добие само од божествениот Учител.
Исус ги избрал необразованите рибари затоа што не биле школувани со преданијата и со погрешните обичаи на своето време. Тие биле луѓе природно надарени, понизни и поучливи, луѓе што Тој можел да ги воспитува за својата работа. Во секојдневниот живот има многу луѓе кои стрпливо извршуваат еднолични макотрпни работи, несвесни дека поседуваат таква моќ што, кога би ја развиле, таа би ги изедначила со најценетите луѓе на светот. Потребен е допир на вешта рака што би ги разбудила тие успиени способности. Тие луѓе Исус ги повикал да бидат Негови соработници и им дал предимство да се дружат со Него. Никогаш големите луѓе во светот немале таков Учител. Кога ја поминале обуката на Спасителот, учениците не биле повеќе лаици и необразовани. Станале слични со Него во умот и во карактерот; луѓето знаеле дека биле со Исуса.
Највозвишена задача на воспитувањето не е само пренесување на знаење, туку всадување на животната сила што се прима при допирот на умот со ум и на душата со душа. Само животот раѓа живот. Какво предимство имале оние што три години биле во секојдневен допир со тој божествен живот од кој потекнал секој животодавен поттик што му донел благослов на светот! Повеќе од своите другари, саканиот ученик, Јован, ја прифатил силата на тој чудесен живот. Тој вели: „Животот се јави, а ние го видовме и сведочиме и ви го објавуваме вечниот Живот, кој беше со Отецот и ни се јави нам“ (1. Јованово 1,2). (Копнежот на вековите, стр. 249.250. оригинал)
