„Господ, Бог, го зеде човекот и го постави во Еденската Градина, за да ја обработува и да ја чува.“ (Битие 2,15)
Сам Бог го создал eдемскиот дом на нашите прародители. Кога го уредил со сѐ што човекот може да посака, рекол: „Да создадеме човек според Нашиот образ, според Нашето подобие како што сме Ние…“
Господ бил задоволен со ова последно и најблагородно од сите свои созданија, одредувајќи да биде совршен жител во совршен свет. Божја намера не била човекот да живее во самотија. Тој рекол: „Не е добро за човекот да биде сам; да му создадеме помошник, сличен на него“ (Битие 2,18). На Адама лично Бог му дал животен сопатник. Му создал „помошник сличен на него“ – другар што му одговарал нему, суштество кое му прилегало и кое можело да биде соединето со него во љубовта и во сочувството. Ева била создадена од едно Адамово ребро, што покажува дека таа не можела да владее над него како глава, а и да не биде потчинета, газена под нозе, туку да стои крај него како рамноправна и да биде од него сакана и заштитувана. Како дел на човекот – коска од неговите коски и месо од неговото месо – таа требало да биде негово второ јас, а тоа покажува каква внатрешна врска и наклоност полна со љубов треба да постои во тој меѓусебен однос. „Зашто никој никогаш не го намразил телото свое, туку го храни и го стоплува“ (Ефесјаните 5,29). „Поради тоа човекот ќе го остави татка си и мајката своја, и ќе се прилепи кон жената своја, та обајцата ќе бидат едно тело“…
Татковците и мајките кои го ставаат Бога на прво место во својот дом, кои ги учат своите деца дека стравот Господов е почеток на мудроста, го прославуваат Бога пред ангелите и пред луѓето и претставуваат пример на светот за едно добро воспитано и сложно семејство, кое не се буни против Бога туку го сака и го слуша. Христос не е странец во таквиот дом; тука Неговото име сите го познаваат, го почитуваат и го слават. Ангелите се радуваат во домот во кој владее Бог, во кој децата се учат да ја почитуваат верата, Библијата и својот Создател. Такво семејство може да се потпре на ветувањето: „Ќе ги прославам оние кои Мене ме прославуваат“ (1. Самоилова 2,30). Разговорот со Бога прави таткото од таквиот дом да оди на работа со понизен и кроток дух. (Темели на среќниот дом, стр. 25.27.28. оригинал)
