„Зашто се Мои сите горски животни, илјади ѕверови по Моите ридишта.“ (Псалм 50,10)
Да се признае Бог како сопственик на сѐ, тоа е темелот врз кој се заснова чесноста во работата и вистинскиот успех. Создателот на сѐ околу нас е вистинскиот сопственик. Ние сме Негови повереници. Сѐ што имаме ни го доверил Тој за да го употребиме во согласност со Неговите упатства.
Тоа е обврска што ја има секое човечко суштество. Таа се однесува на севкупното подрачје на човековото дејствување. Признавале или не, ние сме повереници коишто Бог ги благословил со таленти и средства и ги поставил во светот да ја извршуваат работата што Тој ја одредил.
Парите не се наши; куќата и имотот, сликите и мебелот, облеката и богатството не ни припаѓаат нам. Ние сме патници, ние сме дојденци. Нам ни е доверено да ги користиме само оние работи што ни се потребни за здравје и живот… Земните благослови ни се доверени за да покажеме дали може да ни се доверат вечните богатства. Ако го положиме овој Божји испит, ќе примиме наследство кое ќе биде само наше – слава, чест и бесмртност.
Кога нашиот народ би го вложил во Божјето дело оној дел на парите кој му е доверен, а кој го троши за остварување на своите себични желби во идолопоклонство, тој би собрал богатство на небото и би го извршил делото коешто Бог го очекува од него. Меѓутоа, како и богатиот од параболата, тој живее раскошно. Парите што му ги доверил Бог да ги употреби за Негова слава, тој ги троши во расипништво. Тој не застанува да размисли за своите одговорности кон Бога. Тој не размислува дека судниот ден е блиску, кога ќе мора да поднесе сметка за својата повереничка служба.
Секогаш да имаме на ум дека на денот на судот ќе се сретнеме со извештајот за тоа како сме ги потрошиле Божјите пари. Многу е потрошено на задоволување на нашите желби, кои не ни донеле ништо добро, туку само штета. Ако сме свесни дека Бог е дарител на сите добра, дека парите му припаѓаат Нему, тогаш мудро ќе ги трошиме, во согласност со Неговата света волја. Светот со своите обичаи и мода нема да ни биде мерило. Ние не сакаме да ги прифатиме Неговите постапки; нема да дозволиме со нас да управуваат нашите склоности. (Темели на среќниот дом, стр. 367.368. оригинал)
