„И, сите ние примивме од Неговата полнота: благодат врз благодат.“ (Јован 1,16)
Откако Исус дошол да живее меѓу нас, знаеме дека Бог ги познава нашите искушенија и сочувствува со нас во нашите жалости. Секој Адамов син и ќерка може да сфати дека нашиот Творец е пријател на грешниците, зашто во секоја наука за милоста, во секое ветување за радоста, во секое дело на љубовта, во секоја божествена привлечна сила што се покажала во животот на Спасителот на земјата, ние гледаме дека „Бог е со нас“. Сатаната Божјиот закон на љубовта го претставува како закон на себичноста. Тој тврди дека ние не можеме да живееме според неговите правила. Го обвинува Творецот за падот на нашите прародители и за сите страдања што настанале, наведувајќи ги луѓето Бога да го сметаат за зачетник на гревот, на страдањата и смртта. Исус требало да ја разоткрие оваа измама. Тој како човек требало да покаже пример на послушност. Заради тоа зел на себе наша, човечка природа, и поминал низ нашите искуства. „Затоа требаше во сѐ да стане како своите браќа“ (Евреите 2,17). Кога би морале ние да поднесеме макар и една ситница што Исус не ја поднел, сатаната заради таа ситница би тврдел дека Божјата сила е недоволна за нас. Заради тоа Христос „во сѐ бил искушан како нас“ (Евреите 4,15). Тој поминал низ секое искушение низ кое поминуваме ние и во своја полза не употребил никаква сила што не ни е дарежливо понудена и нам. Како човек се соочил со искушението и го совладал со силата што му била дадена од Бога. Тој вели: „Мило ми е, Господе, да ја извршувам волјата твоја – законот твој го носам длабоко во срцето“ (Псалм 40,8). Додека правел добро и ги лекувал сите што ги ујадил сатаната, Тој на луѓето јасно им укажувал на карактерот на Божјиот закон и на природата на својата служба. Неговиот живот сведочи дека и ние можеме на ист начин да го исполниме Божјиот закон.
Со својата човечка природа Христос го допрел човештвото, а со својата божествена природа бил поврзан со Божјиот престол. Како Син човечки ни дал пример на послушност; како Син Божји ни дава сила да послушаме. Христос бил тој кој од грмушката на планината Хорив му проговорил на Мојсеја: „ЈАС СУМ ОНОЈ ШТО Е… Вака ќе им кажеш на синовите Израелови: ‘ЈАС СУМ ме прати кај вас’“ (Излез 3,14). Тоа било гаранција за ослободување на Израел. Кога дошол „како втор Адам“ (Филипјаните 2,7), Тој се претставил како ЈАС СУМ. Детето од Витлеем, кроткиот и понизен Спасител, е Бог кој се „јави во тело“ (1. Тимотеј 3,16). А нам ни вели: „ЈАС СУМ добар пастир“. „ЈАС СУМ жив леб“. „ЈАС СУМ пат, вистина и живот“. „Дадена ми е сета власт на небото и на земјата“ (Јован 10,11; 6,51; 14,6; Матеј 28,18). ЈАС СУМ сигурност на секое ветување. ЈАС СУМ, не плашете се. „Бог е со нас!“ Тоа е гаранција за нашето ослободување од гревот, сигурност за нашата сила да го послушаме небесниот закон. (Копнежот на вековите, стр. 24.25. оригинал)
