„Таа одговори: ‘Ниеден, Господи.’ Исус рече: ‘Ни Јас не те осудувам, оди си и отсега не греши веќе.’“ (Јован 8,11)
Божјиот идеал за Неговите деца е повозвишен од највозвишената мисла што може да ја досегне човечкиот ум. „Бидете совршени како што е совршен вашиот небесен Отец.“ Оваа заповед е и ветување. Планот на спасението подразбира наше целосно ослободување од сатанската сила. Скршената душа Христос секогаш ја изделува од гревот. Тој дошол да ги раскопа делата на ѓаволот и се погрижил Светиот Дух да ѝ биде даруван на секоја душа што се кае за да ја сочува од гревот.
Средството со кое искушувачот нè наведува на зло не смее да се смета како изговор за некое лошо дело. Сатаната се радува кога ќе чуе дека оние што се нарекуваат Христови следбеници ја оправдуваат изобличеноста на својот карактер. Всушност тие оправдувања водат кон грев. За гревот не постои оправдување. Светиот карактер, животот сличен со Исуса, му е достапен на секое Божје дете кое се кае и верува.
Идеал на христијанскиот карактер е сличност со Христа. Како Синот човечки што бил совршен во својот живот, така и Неговите следбеници треба да бидат совршени во својот живот. Исус наполно бил еднаков со своите браќа. Тој станал тело, како што сме и ние. Тој бил гладен, жеден и уморен. Својот живот го одржувал со храна и го освежувал со сон. Ја делел човековата судбина, иако бил безгрешен Божји Син. Бил Бог во тело. Неговиот карактер треба да стане наш. Господ кажува за оние што веруваат во Него: „Ќе живеам меѓу нив и ќе одам среде нив, и ќе им бидам Бог, а тие ќе бидат мој народ“ (2.Коринтјаните 6,16).
Скалите што ги видел Јаков, чијшто долни дел се потпирал на земјата, а со врвот допирале до небесните капии, до прагот на славата, всушност тоа е Христос. Кога тие скали само со едно скалило не би успеале да ја допрат земјата, ние би биле загубени. Меѓутоа, Исус слегол до нас таму каде што сме се наоѓале. Тој ја зел нашата природа и победил, за ние, земајќи ја Неговата природа, да можеме да победиме. Ставен „во облик на грешно тело“ (Римјаните 8,3), живеел безгрешен живот. Сега со својата божествена природа го држи небесниот престол, а со својата човечка природа допира до нас. Тој бара од нас со вера во Него да ја постигнеме славата на Божјиот карактер. Затоа мораме да бидеме совршени, како што е „совршен небесниот Отец“. (Копнежот на вековите, стр. 311.312. оригинал)
