„Навечер, наутро и на пладне ќе плачам тажно, и Тој ќе го чуе мојот глас.“ (Псалм 55,17)
Вистинската вера полага право на ветениот благослов уште пред тој да се оствари и да се почувствува. Своите молитви мораме со вера да ги испраќаме зад втората завеса. Со вера да се повикуваме на ветувањата за благословите и да полагаме право на нив како на нешто што нам ни припаѓа. Тогаш треба да веруваме дека ги примаме бараните благослови, бидејќи своите зборови ги засновуваме на зборовите: „Сѐ што ќе посакате во молитва, верувајте дека ќе примите, и ќе ви биде“ (Марко 11,24). Тоа е вистинската вера да веруваме дека ќе го примиме бараниот благослов, пред тој да се оствари. Кога ветените благослови ќе се исполнат и ќе уживаме во нив, верата тоа со задоволство го прима. Меѓутоа, многумина претпоставуваат дека имаат многу вера дури кога ќе го примат Светиот Дух во обилна мерка, и дека веруваат само ако ја чувствуваат силата на Духот. Таквите го мешаат поимот на верата со поимот на благословите кој доаѓа преку верата. Вистински момент да веруваме е токму тогаш кога мислиме дека сме лишени од Духот. Кога изгледа дека густи темни облаци лебдат над душата, токму тогаш е време со жива вера да ја пробиеме темнината и да ги растуриме облаците. Вистинската вера се засновува на ветувањата содржани во Божјата Реч, и само оние кои се покоруваат на таа Реч можат да полагаат право на нејзините славни ветувања…
Треба многу повеќе да пребиваме во тајна молитва. Христос е лозата, а ние сме гранките. Ако сакаме да растеме и да донесуваме род, мораме непрекинато да црпиме сок и храна од Живата Лоза, затоа што одвоени од Него немаме сила.
Го запрашав ангелот зошто во Израелот нема повеќе вера и духовна сила. Тој рече: „Вие пребрзо ја испуштате Господовата рака. Кога своите молби ги упатувате кон престолот, треба со помош на цврста вера, во тоа да бидете истрајни. Ветувањата се сигурни. Верувајте дека ќе го примите она што го барате, и ќе ви биде“… Видов дека често пати се сомневаме во сигурните ветувања, повредувајќи го Спасителот со своето неверување… Ако на непријателот му тргне од рака на духовно потиштените и малаксани да им го одврати погледот од Исуса и да ги наведе наместо да размислуваат за доблестите, љубовта, заслугите и големата милост на нашиот Спасител, постојано да мислат на својата недостојност, тој ќе им го одземе штитот на верата и ќе ја постигне својата цел, бидејќи тие остануваат потполно изложени на неговите огнени искушенија. Затоа слабите треба секогаш да гледаат на Исуса и да веруваат во Него; на тој начин ќе ја вежбаат верата. (Рани списи, стр. 72.73. оригинал)
„Да пристапуваме со искрено срце во полна увереност на верата, со срца кои преку попрскување се очистени од зла совест и со тело измиено со чиста вода.“ (Евреите 10:22; Библија)
Совесното одржување на чистотата е битно и неопходно, и за физичкото, и за умственото здравје. Нечистотијата од телото постојано се излачува со посредство на ситните пори на кожата. Доколку таа со постојано капење не се одржува чиста, милиони пори набргу ќе бидат затнати, а нечистотијата којашто треба да се отстрани преку кожата ќе ги оптерети останатите органи за излачување.
Мнозина се осетливи на преладување, но со правилен начин на капење можат да станат поотпорни. После капењето доаѓа до подобрување во крвотокот, крвта тече кон површината на телото и се постигнува полесна и поправилна циркулација. Тоа допридонесува за освежување, и на умот, и на телото, мускулите стануваат поцврсти, а разумот побистар. Капењето делува смирувачки и на нервите. Учете ги своите малечки дека на Бога не Му е по волја кога ќе ги види извалкани, неуредни и со искината облека. Доличното одржување на облеката претставува еден начин, мислите да се насочат и задржат на она што е чисто и пријатно. Посебно долната облека, бидејќи таа доаѓа во непосреден допир со кожата, треба да се одржува чиста и слободна од секаков непријатен мирис.
Вистината со нежното стопало на својата нога никогаш нема да застане на патот на нечистотијата и неуредноста. Оној којшто така детално ги поучувал Изреилевите синови како да создаваат навики на чистота, ниту денес не поднесува никаква нечистотија во домовите на својот народ. Тој со неодобрување гледа на нечистотијата од било каков вид. Валканите и занемарени ќошиња по куќата наведуваат на склоност, исто такви валкани ќошиња да се негуваат и во душата.
Потполна чистота, доволна количина на сончева светлина, грижливо поклонување на внимание на одржувањето на здравјето во сите поединости на домашниот живот, сето тоа е битно за домашните да се заштитат од болести и за да бидат радосни и силни. Небото е чисто и свето, и оние коишто сакаат да поминат низ вратата на Божјиот град, мораат уште овде да бидат облечени во чистота, и однадвор, и одвнатре.
