„Еве, стојам на вратата и чукам; ако некој го чуе Мојот глас и ја отвори вратата, ќе влезам при него и ќе вечерам со него, и тој со Мене.“ (Откровение 3,20)
Видов дека мнозина насобрале толку нечистотија на вратата на своето срце така што таа врата воопшто и не може да се отвори. Некои мораат да ги отстранат потешкотиите што постојат меѓу нив и нивните браќа. Други пак, треба да ги напуштат злите наклоности, себичноста и лакомоста за да можат да ја отворат вратата. Има и такви на чија врата е насобран светот што го спречува секој приод до срцето. Сета таа нечистотија мора да се отстрани за тие да можат да ја отворат вратата на Спасителот и да го примат со добредојде.
О, колку е, според она што ми беше покажано во визијата, драгоцено ветувањето: „Ќе влезам кај него и ќе вечерам со него, и тој со Мене!“ О, колку чудесна Божја љубов! Покрај сета наша млакост и гревови Тој сепак кажува: „Вратете се кај Мене, и Јас ќе се вратам кај вас, и ќе ве исцелам од сето отпадништво и од сите гревови ваши.“… Некои со задоволство се подготвени да се вратат. Други не дозволуваат пораката упатена до лаодикејската црква да има било какво влијание на нив. Тие подеднакво продолжуваат да паѓаат сѐ подлабоко и ќе бидат изблуени од Господовата уста. Божја благонаклоност ќе имаат само оние што искрено ќе се покајат… Исус умрел за да го отвори патот пред нас, овозможувајќи ни да ја победиме секоја наклоност кон зло, секој грев, секое искушение и на крајот да седиме на престолот заедно со Него.
Да се има вера и да се наследи спасението е предност на секого од нас. Божјата сила не е намалена. Видов дека тој со задоволство би ја покажал Својата моќ, како што тоа го правел во минатото. На припадниците на Божјата црква им недостасува сила со вера и молитва да се борат со Бога како Јаков, кога тој се молел: „Нема да Те пуштам додека не ме благословиш.“ Постојаноста и истрајноста во верата постојано изумира. Таквата вера мора да оживее во срцето на Божјиот народ. (Сведоштва за црквата, вол. 1, стр. 143.144. оригинал)
