„Блазе му на човекот кој прави така и на синот човечки што се придржува за тоа: кој ја почитува саботата за да не ја онечисти и кој ги чува своите раце од секое зло дело.“ (Исаија 56,2)
Во врска со саботата пророк Исаија преткажал нејзина реформа што ќе биде извршена во последните денови: „Вака вели Господ: ‘Пазете го правосудството и вршете ја правдата, зашто наскоро ќе дојде моето спасение и ќе се објави мојата правда. Блазе му на човекот кој прави така и на синот човечки кој се придржува за тоа: кој ја почитува саботата за да не ја оскверни и кој ги чува своите раце од секое зло дело.’“ (Исаија 56,1.2)…
Овие зборови се однесуваат на христијанскиот период како што се гледа тоа од следните зборови: „Господ Бог, кој ги собира распрснатите Израелци, вели: ‘Кон собраните кај Израел ќе собирам и други’“ (Исаија 56,8). Овде се објавува собирање на многубошците со помош на евангелието. Тогаш над оние што ќе ја почитуваат саботата ќе се изрече благослов. Така обврската на четвртата заповед се протега преку времето на Христовото распнување на крст, преку Неговото воскресение и вознесување; таа го опфаќа времето кога Неговите слуги треба да им ја проповедаат радосната вест на сите народи…
Адам во својата невиност, во Едемската градина, празнувал сабота, посветена и благословена од Творецот; ја празнувал дури и тогаш кога поради својот пад, кој горко го оплакувал, бил истеран од својата среќна татковина. Сите патријарси – од Авела па до праведниот Ное, Аврам и Јаков – ја празнувале саботата. Кога избраниот народ бил во египетско ропство, мнозина го заборавиле Божјиот закон поради идолопоклонството што владеело таму. Но кога го ослободил Израел, Господ го објавил својот Закон на величествен начин пред сиот народ за сите да ја дознаат Неговата волја, да се бојат од Него и секогаш да му бидат послушни.
Од тогаш, па сѐ до денеска, на земјата се знаело за Божјиот закон и за саботата – за четвртата заповед – која се празнувала. Иако на „човекот на беззаконието“ му успеало да го погази Божјиот свет ден, сепак, и за време на папската превласт, имало верни души кои ја празнувале саботата на скриени места. Од времето на реформацијата, во секое поколение имало луѓе што ја празнувале. И покрај честите подбиви и прогонства, секогаш имало луѓе што сведочеле за вечноста на Божјиот закон и за свечената обврска кон саботата како спомен на создавањето. (Големата борба, стр. 451.453. оригинал)
