„Зашто скапо сте купени. И така, прославете Го Бога во своето тело и во својот дух, кои се Божји.“ (1. Коринтјаните 6,20)
Умереноста во јадењето, пиењето, спиењето и облекувањето е едно од големите начела на верскиот живот. Вистината, внесена во светилиштето на душата, ќе покаже како треба да се постапува со телото. Не смее рамнодушно да се набљудува ништо што се однесува на здравјето на човечкото суштество. Нашето вечно добро зависи од тоа како во текот на животот ќе ги употребиме нашето време, сила и влијание.
Личното напредување е нашата прва должност кон Бога и ближните. Секоја способност, со којашто Создателот нè обдарил, треба да се негува до највисоко совршенство, како би биле во можност, според своите способности, да сториме најмногу добро. Заради тоа, времето што се користи за утврдување и чување на телесното и умното здравје, е добро потрошено време. Не можеме да дозволиме да се спречи во развојот или онеспособи, која и да е телесна или умна активност. Доколку пак тоа го чиниме, мораме да ги сносиме последиците.
Секој ден луѓето на одоворни позиции мораат да носат одлуки од коишто зависат важни резултати. Често мораат брзо да мислат, а ова можат успешно да го постигнат само оние кои применуваат строга умереност. Умот јакне преку исправното користење на телесните и умните сили. Ако напорот не е голем, нова сила доаѓа со секое ново оптоварување.
Оние кои, како Даниел нема да сакаат да се осквернат, ќе примат награда за умереноста во нивните навики. Зголемувајќи ја на тој начин својата физичка сила и издржливост, тие создаваат резерва која добро ќе им дојде во случај на потреба.
Правилните навики во секојдневниот живот го потпомагаат развојот на умните способности. Бистрината на умот, физичките сили и долговечноста, сето тоа зависи од низа непроменливи закони. Не постои случајност во тој поглед. Оној кој ја создал природата нема да се вмеша за да ги запази луѓето од последиците на прекршувањето на законите на природата. (Совети за правилно воспитување на детето стр. 394-396. оригинал)
