„Сине мој, не ги заборавај моите поуки, и твоето срце нека ги чува моите заповеди, зашто ќе ти ги продолжат деновите и годините на животот и ќе ти додадат мир.“ (Пословици 3,1.2)
Основниот принцип на целото воспитување на ова подрачје е дека младината треба да научи дека природните закони се Божји закони – исто толку вистински божествени како и прописите од Декалогот. Законите што управуваат со нашиот организам Бог ги впишал во секој нерв, мускул и влакно во телото. Секое немарно или намерно кршење на овие закони е грев против нашиот Создател…
Треба да се нагласува влијанието на умот врз телото исто како и влијанието на телото врз умот. Електричната сила на мозокот, засилена со умствена активност, го оживува целиот организам и на тој начин станува скапоцена помош во спротивставувањето на болестите. Тоа мора јасно да се изнесе. Важноста на силата на волјата и самосовладувањето како за зачувањето така и за обновувањето на здравјето; штетните, па дури и разорни последици од гневот, незадоволството, себичноста, порочноста, и од друга страна, прекрасната животна сила која се наоѓа во доброто расположение, несебичноста, благодарноста – сето тоа исто така треба да се прикаже.
Во Писмото се споменува една физиолошка вистина – вистина за која треба да размислиме: „Веселото срце е како лек благотворен“ (Пословици 17,22)….
Младината треба да ја разбере длабоката вистина која е содржана во библиската изјава дека во Бога е „изворот на животот“ (Псалм 36,9). Тој не е само зачетник на сѐ, туку е и живот на сѐ што живее. Негов е животот што го примаме од сончевата светлина, од чистиот и свеж воздух, од храната која го изградува нашето тело и ја одржува нашата сила. Негов е животот со кој живееме, од час во час, од миг во миг. Доколку не се изопачени од гревот, сите Негови дарови донесуваат живот, здравје и радост.
„Сѐ што прави Тој е прекрасно во свое време“ (Проповедник 3,11); а вистинска убавина не се обезбедува со расипување на Божјото дело, туку преку усогласување со законите на Оној кој создал сѐ и кој наоѓа задоволство во нивната убавина и совршенство.
Кога го проучуваме телесниот систем, треба да обрнеме внимание на неговата извонредна прилагоденост кон потребите, на хармоничното дејствување и меѓусебната зависност на различните органи. Кога на тој начин ќе се разбуди интерес кај ученикот и кога ќе ја согледа важноста на физичката култура, учителот може многу да придонесе за обезбедување правилен развој и усвојување добри навики. (Воспитување, стр. 196-198. оригинал)
