„И им рече: Саботата е воспоставена заради човекот, а не човекот заради саботата. Така, Човечкиот Син е Господар и на саботата.“ (Марко 2,27.28)
Спасителот не дошол да го отфрли она што го објавиле патријарсите и пророците, зашто Тој зборувал преку овие претставници. Сите вистини на Божјата реч произлегле од Него. Меѓутоа, овие непроценливи скапоцености биле ставени во погрешни рамки. Нивниот драгоцен сјај станал слуга на заблудата. Бог сакал да се извадат од рамките на заблудата и да се стават во рамките на вистината. Ова дело може да го изврши само божествената рака. Со својата поврзаност со заблудата, вистината им служела на целите на непријателот на Бога и човекот. Христос дошол да ја постави таму каде што ќе го прославува Бога и ќе дејствува за спасението на човечкиот род…
„Господар на саботата е Синот човечки.“ Овие зборови се полни со поука и утеха. Затоа што саботата е создадена за човекот, таа е Господен ден. Таа му припаѓа на Христа. Зашто „сè настанало преку неа и ништо што постои не настанало без неа“ (Јован 1,3). Бидејќи Тој создал сè, ја создал и саботата и ја изделил како спомен на делото на создавањето. Таа укажува дека Тој е Творец и Оној кој посветува, огласувајќи дека Христос, кој создал сè на небото и на земјата, и кој одржува сè, е глава на Црквата и дека ние сме помирени со Бога со Неговата сила. Зборувајќи за Израел, Тој рекол: „Им ги дадов моите саботи, како знак меѓу мене и нив, за да знаат дека јас сум Господ кој ги посветувам“ – ги правам свети (Езекиел 20,12). Значи, саботата е знак на Христовата сила со која нè прави свети. Таа им е дадена на сите што Христос ги прави свети. Како знак на Неговата сила која посветува, саботата им е дадена на сите кои преку Христа стануваат дел на Божјиот Израел.
А Господ кажува: „Ако ја задржиш ногата да не ја погазиш саботата, и ако не работиш во мојот свет ден; ако саботата ти е мила и светиот Господен ден славен… тогаш ќе се радуваш во Господа“ (Исаија 58,13.14). За сите што ќе ја прифатат саботата како знак на Христовата творечка и откупителска моќ, таа ќе биде милина. Гледајќи го во неа Христа, и самите имаат милина во Него. Саботата им укажува на делата на создавањето како доказ за Неговата величествена моќ при откупувањето. Додека нè потсетува на загубениот едемски мир, таа зборува за мирот обновен преку Спасителот. (Копнежот на вековите, стр. 287-289. оригинал)
