„И настана војна во небото; Михаило со своите ангели завојува против змевот. И змевот и неговите ангели завојуваа.“ (Откровение 12,7)
Библијата се толкува самата себеси. Библиски стих мора да се споредува со библиски стих. Оној што ја проучува Библијата мора да се научи да ја набљудува како целина, и да го согледа заемниот однос на нејзините делови. Тој треба да се запознае со нејзината голема централна тема, со Божјата првична намера со светот, со потеклото на големата борба и со делото на спасението. Треба да ја разбере природата на двата принципи кои се борат за превласт и да научи да го следи нивното делување во извештаите на историјата и пророштвата сѐ до големиот завршеток. Треба да види како оваа голема борба го проникнува секој степен на човечкото искуство; како и тој самиот во секое свое животно дело ја открива или едната или другата од овие две спротивни побуди; и како, го сакал тој тоа или не, тој уште сега одлучува на чија страна ќе се најде во овој судир.
Секој дел од Библијата настанал со божествено вдахновение и служи за полза. На Стариот Завет треба да му се посвети исто внимание како и на Новиот. Додека го проучуваме Стариот Завет, ќе пронајдеме живи извори кои избиваат онаму каде немарниот читател гледа само пустина.
Книгата Откровение, поврзана со книгата на пророк Даниел, бара посебно проучување. Секој богобојазлив учител треба да размислува како најјасно да го разбере и објави Евангелието кое самиот Спасител дошол да му го објави на својот слуга Јован – „Откровение на Исуса Христа, што Бог му го даде, за да им покаже на своите слуги, што треба да стане скоро“ (Откровение 1,1). При проучување на Откровението никој не треба да се обесхрабри што неговите симболи се, навидум, таинствени. „Ако некому од вас му недостига мудрост, нека ја моли од Бога, кој им дава на сите изобилно и без укор“ (Јаков 1,5).
„Блажен е кој чита, и блажени се кои ги слушаат зборовите на пророштвото и го пазат напишаното во него, зашто времето е близу“ (Откровение 1,3). Кога ќе се разбуди вистинска љубов кон Библијата, и кога оној што ја проучува ќе почне да согледува колку е широко нејзиното поле и колку се скапоцени нејзините богатства, тој ќе посака да ја исползува секоја можност да се запознае со Божјата Реч. Проучувањето на Библијата нема да биде ограничено на некое посебно време или место. Тоа постојано проучување е едно од најдобрите средства за негување љубов кон Писмото. (Воспитување, стр. 190.191. оригинал)
