„Кога му беа пак дванаесет години отидоа, според обичајот во Ерусалим, на празникот.“ (Лука 2,42)
Кон празникот Пасха бил придружен седумдневен Празник на пресни лебови. Вториот ден од празникот му се принесувале на Господа првите плодови од годишната жетва, еден сноп јачмен. Сите празнични обреди биле слика на Христовата работа. Избавувањето на Израел од Египет било очигледна поука за откупувањето што Пасха требало да го сочува во сеќавање. Закланото јагне, пресниот леб, снопот на првите плодови, го претставувале Спасителот.
Мнозинството луѓе во Христово време празнувањето на овој празник го свеле на формализам. Но какво значење имал овој празник за Божјиот Син!
Првпат детето Исус го набљудувало храмот. Ги видел свештениците облечени во бела облека како ја вршат својата свечена служба. Ја гледал жртвата што крвавела како лежи на жртвениот олтар. Додека се издигнувал облак од темјан пред Бога, Тој се наведнал во молитва со другите поклоници. Бил сведок на впечатливиот обред на пасхалната служба. Од ден на ден, сѐ појасно го согледувал нивното значење. Секој чин како да бил поврзан со Неговиот живот. Во Него се буделе нови стремежи. Тивок и задлабочен во мислите, се чинело како да проучува некој голем проблем. На Спасителот му се откривала тајната на Неговата мисија.
Окупиран со размислување за овие сцени, не останал покрај своите родители. Сакал да биде сам. Кога завршиле пасхалните служби, и понатаму се задржал во предворјето на храмот, па кога поклониците го напуштиле Ерусалим, Тој останал.
Со оваа посета на Ерусалим родителите сакале да го доведат Исуса во допир со големите учители во Израел. Од една страна, во секоја подробност ѝ бил послушен на Божјата реч, а од друга, не се прилагодил кон рабинските обреди и обичаи. Јосиф и Марија се надевале дека Тој ќе биде поттикнат да покаже повеќе почит кон учените рабини и дека многу поподготвено ќе ги прифати нивните барања. Меѓутоа, Бог во храмот го поучил Исуса. Она што го примил, веднаш почнал и да го дели… Кога би ги следеле овие патокази на вистината што ги истакнал Тој, тие би предизвикале реформација во тогашната религија. Би се јавил длабок интерес за духовните вистини и кога Исус би ја почнал својата служба, мнозина би биле подготвени да го прифатат. (Копнежот на вековите, стр. 77-79. оригинал)
